Όσα είπε στην απολογία του ο πατέρας Αντώνιος: Αυτά τα παιδιά χρησιμοποιήθηκαν για να μας καταστρέψουν. Εγώ τους συγχωρώ…

Απολογήθηκε σήμερα ο πατέρας Αντώνιος και είπε μεταξύ άλλων:

“Αυτά τα παιδιά χρησιμοποιήθηκαν για να μας καταστρέψουν. Εγώ τους συγχωρώ γιατί τα έχω μεγαλώσει, έχω κουραστεί, έχω κοπιάσει, κι εγώ και η πρεσβύτερα μου και πολλοί συνεργάτες….

Τα παιδιά αυτά ήταν βαριά τραυματισμένα. Ξέραμε πολύ καλά ότι ο χρόνος που είχαμε με αυτά είναι μέχρι την ενηλικίωση τους. Η μεγάλη αγωνία ήταν αυτά τα παιδιά να μπορέσουν να επιλέξουν μια επαγγελματική ειδικότητα και να έχουν δεξιότητες για να βγάλουν μεροκάματο τίμια. Στο γεωργικό μας σχολείο ούτε εξαντλητικές εργασίες υπήρχαν, ούτε τίποτα! Όποιος ήθελε βοηθούσε, υπήρχε καταπληκτικό πρόγραμμα διαβίωσης με εκδρομές και ταξίδια! Έκαναν σπουδαίες διακοπές, σε μεγάλες ξενοδοχεία που είχαμε  χορηγίες, τα φέρναμε σε επαφή με το θέατρο και τη μουσική…
Σε καμία περίπτωση δεν υπήρχαν αυτές οι εξαντλητικές εργασίες που λένε! Δεν μπορεί να μιλάνε για την Κιβωτό! Εγώ να δώσω εντολή και να έχω πειθήνια όργανα για να δίνω εντολές για τιμωρητικές συμπεριφορές; Ερχόντουσαν κι εκπαιδεύονταν από το εξωτερικό για να μάθουν τους τρόπους και τις μεθόδους μας. Κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι από το εξωτερικό ερχόντουσαν να εκπαιδεύουν. Βραβευθήκαμε από την Ακαδημία Αθηνών. Υπάρχουν ντουλάπες ολόκληρες με βραβεία!

Εγώ ξέρω ποια παιδιά μεγαλώναμε. Παρά την αγάπη και την αυταπάρνηση που δείχναμε να τα μεγαλώσουμε, σε κάποια από αυτά ο χαρακτήρας είχε ήδη διαμορφωθεί. Όλα ξεκίνησαν από την κλοπή στο Βόλο, που έγιναν μαζί με παραβατικές συμπεριφορές στην Καλαμάτα. Ακόμα κι όταν έφυγαν είχαμε καταπληκτική σχέση! Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δέσιμο από το να μοιραστεί κάποιος την κατάντια του μαζί του! Τα παιδιά αυτά καθοδηγηθήκαν από κάποιους κι έφτασαν εξαιτίας και του χαρακτήρα τους να μας οδηγήσουν εκτός της Κιβωτού…

Ξέραμε την παραβατικότητα και την επικινδυνότητα των παιδιών αυτών. Είχα τότε κι ένα χειρουργείο στο μέση και δεν ήθελαν να με επιβαρύνουν. Ξέρω ότι πήγε η αστυνομία και ότι τα παιδιά είχαν μεταφερθεί. Ο ένας πήγε στη Χίο και οι άλλοι δυο έμειναν στο Βόλο…

Είμαι ιερέας. Αυτό είναι το πρώτο μου μέλημα, να τελώ τα ιερατικά μου καθήκοντα. Δεν ήμουν ένας άνεργος που δεν είχε τι να κάνει…

Το 1998 κλήθηκα να υπηρετήσω ως ιερέας στην Ακαδημία Πλάτωνος μιας περιοχής με υψηλά ποσοστά μενα νίκη εγκληματικότητας και αποφάσισα να δημιουργήσω την «Κιβωτό του Κόσμου». Παρακινήθηκα από αυτά που διαπίστωσα για να κάνω κάτι γι’ αυτή την κατάσταση. Ύστερα από σκέψη και προσευχή δημιουργήσαμε ομάδες μπάσκετ για να εντάξουμε τα παιδιά σε ένα χώρο. Το αίσθημα του ανήκειν είναι σημαντικό στην εφηβεία. Έτυχε η πλατεία της εκκλησίας να είναι το στέκι τους. Το βράδυ προχωρημένες ώρες υπήρχαν πολλά παιδιά που περιφέρονταν, παραμελημένα και εγκαταλελειμμένα. Κατάλαβα ότι το ποίμνιο μου ήταν αυτό που ήταν έξω από την εκκλησία και όχι μέσα. Αντέδρασα με το δικό μου τρόπο, κάτι έπρεπε να γίνει. Εντάξαμε πολλά παιδιά μέσω των πρωταθλημάτων στο σχολείο. Πολλά από αυτά τα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο. Η οργάνωση ονομάστηκε «κιβωτός» γιατί είχε την έννοια του καταφυγίου. Το 2003 αποφασίσαμε να φτιάξουμε την Κιβωτό για να εντάξουμε περισσότερα παιδιά. Υπήρξαν δωρητές, σκοπός ήταν να φτιάξουμε μια μεγάλη δομή για να προστατεύσουμε τα παιδιά του Κολωνού. Το όνομα φανταστείτε το έδωσαν τα ίδια τα παιδιά”.

Δείτε το video