Μια υπόσχεση στον Αλέκο μου που σαν σήμερα έφυγε

Ήμουν στις προετοιμασίες της τηλεοπτικής σεζόν ως υπεύθυνη ψυχαγωγικού προγράμματος του Alpha τότε, όταν χτύπησε το τηλέφωνο και μου ανακοίνωναν τον θάνατο του. Σεπτέμβριος 2014.
Ο Αλέκος μου, η ρίζα μου, ο αδερφός μου έχασε τη μάχη με τη ζωή. Δεν ξέρω αν ήθελε να ζήσει τα τελευταία χρόνια αλλά έκανε τα πάντα για να φτάνει καθημερινά όλο και πιο κοντά στο τέλος του. Χθες όλη μέρα η διάθεση μου ήταν κάπως. Στο υποσυνείδητο έχουν καταγραφεί αυτές οι μέρες και ώρες και ξεπηδούν χωρίς να τις αναζητώ.
Σήμερα που ξύπνησα σχεδόν άυπνη κατάλαβα…
Είναι ανθρώπινο να νιώθω ευάλωτη στο φόβο του θανάτου. Τους έχασα όλους, ξεριζώθηκα. Η ρίζα μας είναι η οικογένεια μας. Φύτεψα ξανά το δικό μου δέντρο, τη δική μου οικογένεια αλλά τίποτα δεν είναι το ίδιο. Εκείνη η ρίζα είναι άλλη και αλίμονο σε όποιον την αφήνει να ξεραθεί ενώ οι άνθρωποι του είναι ακόμη στη ζωή και κάποιες μικροδιαφορές τους κρατούν μακριά. Ανά μια δεκαετία έχανα κι έναν. Πρώτα πατέρα, μετά μητέρα και τελευταίο τον αδελφό. (Η μάνα μου μας γέννησε την ίδια ημερομηνία, 21 Απριλίου με 12 χρόνια διαφορά. )
Τότε πραγματικά ξεριζώθηκα. Το πρόσωπο μου νέκρωσε και μέσα μου νέκρωσαν όλα.
Με τον Αλέξανδρο μου ζήσαμε έντονα. Με έμαθε τη νύχτα. Με σεργιανούσε στα μπουζούκια μέχρι το ξημέρωμα. Χάζευα το ζεϊμπέκικο του. Ήταν άρχοντας με τις γυναίκες. Είχε μια γοητεία αλλιώτικη, δική του. Έβαλε το αλκοόλ στη ζωή του από πολύ μικρός, έφηβος έλεγε. Στην αρχή έπινε αλλά νόμιζες πως έπινε τόσο όσο οι περισσότεροι. Ύπουλες διαδρομές έχει το αλκοόλ. Σε ζαλίζει λίγο στην αρχή και μετά σου καταστρέφει τα σωθικά, τη ζωή σου ολόκληρη. Δεν θα πω τίποτα για τα τελευταία χρόνια της ζωής του αλλά αν μπορώ να σας πείσω σε κάτι είναι πως το αλκοόλ καταστρέφει. Το Αλεκάκι μου ήταν ευαίσθητο πολύ. Είχε τις δικές του αρχές. Η ψυχή του παιδική. Ακόμη κι όταν προδόθηκε πολύ κλείστηκε στον εαυτό του και έπινε μέχρι τέλους. Εκείνος ήταν ξεκάθαρος με τον εαυτό του. Ήθελε να τον αποτελειώσει.
Αλέξανδρε μου δεν ξέρω γιατί αλλά νιώθω πως εκεί ψηλά είσαι ο άγγελος μου. Σα να σε βλέπω να μου κλείνεις το μάτι και να χορέψω εγώ για σένα. Θα χορέψω Αλέκο μου. Στο υπόσχομαι. Είναι το ζεϊμπέκικο της ψυχής. Είναι το ευχαριστώ μου για όσα μου ‘μαθες.