Χάρισα την αγάπη μου και το εκμεταλλεύτηκε…

Ένιωθε να χάνει την γη κάτω από τα πόδια της, την καρδιά της γίνεται χίλια κομμάτια από τον πόνο, και όλος αυτός ο πόνος να την καταπίνει και να χάνεται μέσα στο σκοτάδι. Το κορμί της δεν το άντεξε όλο αυτό και πάγωσε. Ένιωθε σιγά σιγά το πάγωμα αυτό να μετατρέπετε σε μια παγωμένη, βαριά, άψυχη πανοπλία. Στο κεφάλι της ακόμα ηχούσαν τα τελευταία  του λόγια
«Θέλω να χωρίσουμε, δεν φταις εσύ.
Εγώ έχω τα δικά μου και δεν μπορώ να είμαστε μαζί.  Χρειάζομαι τον χρόνο μου…»
Σαν χαλασμένο κασετόφωνο τα άκουγε ξανά και ξανά. Καυτά δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της. Σπάραζε η καρδιά της, δεν μπορούσε να το πιστέψει όλο αυτό. Ήθελε απλά να ξυπνήσει από τον εφιάλτη που ζούσε. Προσπάθησε να μαζέψει τα κομμάτια της ψυχής της, αλλά δεν τα κατάφερε. Συνέχισε να κλαίει με αναφιλητά.
«Του χάρισα την αγάπη μου και αυτός τίποτα, πήρε αυτά που πήρε και μετά τέλος»
Με αυτές τις πικρές σκέψεις έκλεισε τα μάτια τις και ευχόταν για άλλη μια φορά όταν τα ανοίξει να ξυπνήσει από τον εφιάλτη…

Κάπως έτσι είναι κάποιες ιστορίες, δίνεις αυτό που εσύ θεωρείς πολύτιμο γιατί είναι υπέροχο συναίσθημα να μοιράζεσαι την αγάπη, να νιώθεις ότι δίνεις και παίρνεις κάθε στιγμή αυτό που αναζητάς.

Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες φορές που μπορεί, όλο αυτό να μην ισχύει, μπορεί να ξεκίνησε κάπως έτσι, αλλά να χάθηκε στην διάρκεια, μπορεί και να μην υπήρξε ποτέ το δίνω και παίρνω αγάπη σε ροή…

Και όταν συμβαίνει αυτό, τα συναισθήματα που το συνοδεύουν παίρνουν μια γκρίζα βαριά απόχρωση, αυτά που όταν τα νιώθουμε μας ραγίζουν  την καρδιά και δεν φτάνει αυτό, υπάρχει και μια σπαρακτική φωνούλα γεμάτη πόνο  στο κεφάλι μας να φωνάζει

«Της/του χάρισα την αγάπη μου και το εκμεταλλεύτηκε.»

Αναρωτιέμαι…

•             Πόσο πολύτιμη  και σημαντική είναι για μας η αγάπη;

•             Και αν είναι τόσο σημαντική η αγάπη για μας, πότε ακριβώς αποφασίζουμε ότι    είναι η ώρα να την χαρίσουμε;

•             Τι κάνει ο άλλος και μας πείθει ότι αξίζει να του χαρίσουμε την αγάπη μας;

•             Όταν βλέπουμε ότι δεν εκτιμάται αυτό που χαρίσαμε, τι κάνουμε εμείς για αυτό;

•             Πόσες φορές ακόμα χρειάζεται να το βιώσουμε για να πούμε φτάνει πια;

Έτσι απλά μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας, γιατί είναι καλό να θυμόμαστε πάντα, τι αξίζουμε και πώς να προστατεύουμε τον εαυτό μας, γιατί τον αγαπάμε.

Και μιας και μιλάμε για αγάπη, ξέρετε αυτή που λέμε ότι έχουμε και ψάχνουμε να την χαρίσουμε κάπου…

Καλό θα ήταν αυτή την αγάπη  να την δώσουμε πρώτα στον εαυτό μας, γιατί  όπως όλοι ξέρουμε όταν αγαπάμε κάτι το προστατεύουμε.

Μάρα Στυλιανουδάκη- Transformational NLP Coach  

Facebook Page-Mara Stylianoudaki NLP Transformational Coach

Τηλ. Επικοινωνίας- 6970615377