Η δημοσιογράφος Άννα Ξένου μοιράζεται την ιστορία της με τον κορονοϊό: Όταν μου είπαν πως το τεστ βγήκε θετικό πίστευα πως είχε γίνει λάθος…

Γράφει η Άννα Ξένου

Μου είπαν πως ήμουν θετική στον κορωνοϊό στις 16 Νοεμβρίου. Είχα περάσει ήδη έξι ημέρες στο σπίτι, λόγω του ότι ο σύζυγος και ο γιος μου είχαν ανεβάσει λίγο πυρετό για λίγες ώρες. Η εντολή του γιατρού εργασίας όμως ήταν σαφής…
Επέστρεψα στις 16/11 και μετά την βάρδια μου έκανα το καθιερωμένο rapid test στο οποίο υποβαλλόμαστε όλοι περιοδικά. Όταν μου είπαν πως το τεστ βγήκε θετικό και έπρεπε να κάνω και μοριακό για επαλήθευση, στην αρχή πίστευα πως είχε γίνει λάθος. Δεν είχα τίποτα! Μόνο λίγη καταρροή, από αυτές που έχουμε κάθε φορά που ο καιρός κρυώνει λίγο. Πήγα για το μοριακό τεστ και αμέσως μετά στο σπίτι μου, όπου κλείστηκα στο υπνοδωμάτιο, καθώς δεν ήξερα με βεβαιότητα αν τα παιδιά και ο σύζυγός μου είναι και εκείνοι θετικοί.
Το βράδυ, το αποτέλεσμα δεν άφηνε καμία αμφιβολία.. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι με ποιους είχα έρθει σε επαφή. Οι συνάδελφοί μου ήταν οι πρώτοι στην λίστα. Με έπιασε τρόμος! Έχουν μικρά παιδιά, έχουν γονείς…. Χριστέ μου τι πρόκειται να συμβεί!!! Δύο ημέρες έμεινα κλεισμένη στο δωμάτιό μου. Μόνη. Ο σύζυγός μου μου έφερνε φαγητό και τα παιδάκια μου ξέκλεβαν καμιά ματιά από την πόρτα για να δουν πώς είμαι. Δεν είχα τίποτα. Ούτε πυρετό, ούτε πόνους στο σώμα, ούτε κόπωση. Οι ώρες όμως ατελείωτες. Πώς να περάσουν; Έπλεκα, έφτιαχνα κοσμήματα για τις φίλες μου, μιλούσα στο τηλέφωνο με τους φίλους μου. Οι φίλοι μου… Αυτή η πολύτιμη περιουσία που βρίσκεται πάντα εκεί στα δύσκολα και στα εύκολα.! Τους οφείλω τον υπέροχο αντιπερισπασμό που μου προσέφεραν με την ασφάλεια που μας έδινε η απόσταση. Ώρες στο τηλέφωνο!!!
Δύο μέρες μετά το αρχικό σοκ ήρθε και το δεύτερο. Ο σύζυγος και τα παιδιά μου θετικοί επίσης! Ήταν ίσως και το πιο λογικό. Είχαν συμπτώματα μία εβδομάδα νωρίτερα. Ελαφριά. Στην αρχή ανησυχία, αλλά μετά η λογική βρήκε και πάλι τον δρόμο της. Μια εβδομάδα δεν είχαν τίποτα και όμως είχαν κορωνοϊό. Άρα, όταν το τεστ τους βγήκε θετικό, η ασθένεια βρισκόταν σχεδόν σε αποδρομή. Έμενε να δούμε πώς θα εξελισσόταν και η δική μου κατάσταση.
Το θετικό, εκτός από τα τεστ μας, ήταν ότι έληξε η δική μου απομόνωση και μπορούσαμε να είμαστε όλοι μαζί στον ίδιο χώρο. Τώρα μάλιστα! Η καραντίνα αποκτούσε …κανονικότητα!
Αφού λύσαμε τα βασικά, δηλαδή πώς θα προμηθευόμαστε τρόφιμα – ας είναι καλά οι ηλεκτρονικές εφαρμογές – και με εκπεφρασμένη την διάθεση των φίλων μας να μας βοηθήσουν σε ό,τι χρειαστούμε, αρχίσαμε πλέον όλοι μαζί να σπρώχνουμε τον χρόνο, προσπαθώντας να παρατηρούμε ο ένας τον άλλον για συμπτώματα, με διακριτική ανησυχία.
Για μια στιγμή μπήκαμε στο παιχνίδι να αναζητήσουμε ποιος ήταν αυτός που άνοιξε την πόρτα του σπιτιού μας στον κορωνοϊό. Ακόμη δεν είμαστε βέβαιοι, αλλά δεν έχει και καμία σημασία.
Οι 15 ημέρες του εγκλεισμού ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για διάφορους λόγους. Συνήθως οι οικογένειες βρίσκονται κάθε μέρα, όλη μέρα μαζί, μόνο στις διακοπές. Δεν είμαστε προγραμματισμένοι για κάτι τέτοιο. Όμως, πήγε πάρα πολύ καλά. Υπήρχαν στιγμές κοινές και στιγμές επιλεκτικής μοναξιάς. Χωρίς πίεση και εντάσεις.
Έγινε πολύ ξεκάθαρο ποιοι είναι οι άνθρωποι οι οποίοι μας νοιάζονται ειλικρινά. Και δόξα τω Θεώ είναι αρκετοί… Όχι το τυπικό. Άλλωστε, στην ηλικία μας καταλαβαίνει πια κανείς πότε ο άλλος επικοινωνεί για λόγους κοινωνικούς. Και το άλλο θετικό είναι ότι δεν πέσαμε έξω στις εκτιμήσεις μας! Ευτυχώς, ως άνθρωποι είμαστε έτσι δομημένοι ώστε να ξέρουμε καλά τι να περιμένουμε και από ποιους….
15 ημέρες μετά, το επαναληπτικό τεστ ήταν αρνητικό. Η καραντίνα-μέσα-στην καραντίνα έλαβε τέλος. Η αγωνία μας, επίσης. Μπορούμε πλέον να έχουμε την κανονικότητα που έχουν και οι υπόλοιποι υγιείς έγκλειστοι.
Ήμασταν τυχεροί για πολλούς λόγους. Αρχικά, γιατί μολυνθήκαμε και ιαθήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε. Τα συμπτώματά μας ήταν λιγότερα και από την απλή ίωση.
Δεν μεταφέραμε τον ιό σε κανέναν άλλο από το στενό οικογενειακό, φιλικό και επαγγελματικό περιβάλλον.
Ήμασταν μαζί και οι τέσσερις!!!
Είχαμε τους αγαπημένους φίλους μας στο πλευρό μας για ηθική συμπαράσταση.
Αποφύγαμε απογοητεύσεις από όσους θεωρητικά θα μπορούσαν να κάνουν έστω και ένα τηλεφώνημα, αλλά δεν ασχολήθηκαν, γιατί ούτως ή άλλως ξέραμε εκ των προτέρων τι δεν έπρεπε να περιμένουμε από εκείνους. Μεγάλο προσόν η ωριμότητα!!!
Τέλος, ήμασταν πολύ τυχεροί γιατί οι επικεφαλής του Star, στο οποίο εργάζομαι, είναι τόσο επιμελείς και προσηλωμένοι στην διασφάλιση της υγείας των εργαζομένων, που δεν φείδονται κόπου και εξόδων προκειμένου να γίνονται τακτικά οι απαραίτητες εξετάσεις. Αν δεν ήταν εκείνοι, όχι μόνο θα είχαμε τον ιό και δεν θα το είχαμε καταλάβει, αλλά θα τον είχαμε διασπείρει σε πολλούς περισσότερους, ανυποψίαστοι για την κατάστασή μας. Και σε αυτούς χρωστούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Όχι μόνο εμείς, αλλά και πολλοί άλλοι που δεν τους γνωρίζουν καν…

ΥΓ. Ηθελημένα από αυτό το κείμενο έχω εξαιρέσει την επαφή μας με τον ΕΟΔΥ και την Πολτική Προστασία. Είναι μια εμπειρία που κινείται ανάμεσα στην φαιδρότητα και την απογοήτευση. Αλλά για αυτό έχουν ήδη γραφτεί αρκετά και η δική μου καταγραφή απλώς θα επιβεβαίωνε τα όσα βλέπουν εσχάτως το φως της δημοσιότητας.