Συγκλονίζει η μητέρα της 3χρονης Κατερίνας: Ζω έναν εφιάλτη… Δεν θα τη δω να μεγαλώνει, δε θα τη δω να πηγαίνει σχολείο…

Θλίψη και ερωτηματικά για τον θάνατο της 3χρονης Κατερίνας που εισήχθη στο νοσοκομείο με ένα οίδημα στο πόδι και «έφυγε» από τη ζωή, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, 11 μέρες μετά, μέσα στο νοσοκομείο.

Η μηνυτήρια αναφορά και ο αγώνας των γονιών της προκειμένου να δικαιώσουν τη μνήμη της.

Η  μητέρα του μικρού αγγέλου, συντετριμμένη μίλησε στην εκπομπή “Αλήθειες με τη Ζήνα” και στον Στρατή Λημνιό.

“Εχουμε ζητήσει να έχουμε μια συνάντηση με τον κύριο Πλεύρη, ώστε να του πούμε κάποια πράγματα που πρέπει να γνωρίζει από την πλευράς μας. Το νοσοκομείο Παπαγεωργίου προς το παρόν σιωπεί…

Ένας εφιάλτης. Νομίζω πως θα ξυπνήσω, θα ανοίξω τα μάτια μου και θα ξυπνήσω. Ο σύζυγος μου είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από μένα, εγώ οφείλω να είμαι πιο δυνατή, έχω ένα μωρό ενός έτους και πρέπει να στηρίξω και αυτό και τον σύζυγο μου. Αξίζει να μάθει όλη η Ελλάδα τι έχει συμβεί, να μη συμβεί σε κανένα άλλο παιδί….

Όταν το βράδυ το παιδί μου έκανε 40 πυρετό στον θάλαμο και έψαχνα γιατρό, πολλές φορές δε βρήκα και κανέναν. Η απώλεια αυτή θα μας κυνηγάει όλη μας τη ζωή, αλλά τουλάχιστον να ξέρουμε την αιτία. Να ξέρω κάτι για να παρηγοριέμαι εγώ και να δικαιωθεί η ψυχή του παιδιού μου..

Οι εξετάσεις έγιναν τελικά λίγο πριν μπει στη ΜΕΘ το παιδί. Γιατί τόση κωλυσιεργία; Είναι δυνατόν το παιδί να έχει φτάσει στο απροχώρητο για να γίνει μια αξονική;

Εγώ έβλεπα ένα παιδί που κάθε μέρα που περνούσε απλά κατέρρεε. Και το χειρότερο είναι ότι ακόμα και τώρα που έχουν συμβεί όλα αυτά, ο κόσμος και εμείς οι συγγενείς ζητάμε δικαίωση, το παιδί από ψηλά ζητά δικαίωση, και το νοσοκομείο δεν έχει βγει καν ανθρώπινα να πει συλλυπητήρια, να βγάλει μια ανακοίνωση. Δεν υπάρχει στιγμή με τον σύζυγό μου που να μη συζητήσουμε το θέμα.»

Δεν έχω ξεσπάσει, δεν μπορώ να ξεσπάσω. Εγώ επί 12 μέρες είχα υπό την επίβλεψη μου το παιδί και έβλεπα κάθε ώρα το τι συμβαίνει. Προσπαθούσα με τις λιγοστές γνώσεις που έχω να σκεφτώ τι μπορεί να γίνεται με το παιδί. Στην αρχή έλεγαν για τη νόσο Kawasaki. Της χορήγησαν σφαιρίνη και σε λειτούργησε. Μετά είπαν ότι θα της δώσουν κορτιζόνη, αλλά δε δόθηκε όμως, μας στέλνανε για βιοψία. Τις τελευταίες μέρες πριν καταλήξει το παιδί χορηγήθηκε κορτιζόνη και πάλι δουλειά δεν έγινε. Άρα τι έγινε με αυτά τα φάρμακα; Ήταν όντως για τη νόσο Kawasaki; Η μας δηλητηρίαζαν μέρα με τη μέρα; Αδιάγνωστο έφυγε το παιδί για τη ΜΕΘ και ακόμα αδιάγνωστο μένει…

Απλά θα μάθουμε να ζούμε χωρίς τη φυσική της παρουσία. Η ψυχή της είναι εδώ όμως. Δεν θα τη δω να μεγαλώνει, δε θα τη δω να πηγαίνει σχολείο, όλα αυτά που ονειρεύεται ένας γονιός για το παιδί του».

Δείτε όσα είπε