Ο Ρόμπερτ Ένκε είχε όλα τα φόντα για μια λαμπρή καριέρα στο ποδόσφαιρο, όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια για εκείνον.
Ο Ρόμπερτ Ένκε υπήρξε ένας ελπιδοφόρος ποδοσφαιριστής, ο οποίος δεν έπιασε ποτέ το ταβάνι του. Η τραγωδία που τον σημάδεψε με τα προβλήματα υγείας της κόρης του και ειδικότερα με τον θάνατο μόλις στα δύο της χρόνια, ήταν η αφορμή για την διάγνωση της κατάθλιψης, η οποία παρά τις προσπάθειες δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα λίγα χρόνια αργότερα να ακολουθήσει η μοιραία αυτοκτονία.
Τα πρώτα χρόνια του Ρόμπερτ Ένκε
Ο Ρόμπερτ Ένκε γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου του 1977 στην Ιένα της Ανατολικής Γερμανίας. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της υπόλοιπης οικογένεις, ήταν ένα απόμακρο και ήσυχο παιδί, διαφορετικό από τα υπόλοιπα.
Το μοναδικό αξιοπρόσεκτο γεγονός της παιδικής του ηλικίας, ήταν η πτώση του τείχους του Βερολίνου και η επανένωση της οικογένειας με συγγενικά μέλη που ζούσαν στη Δυτική Γερμανία.
Το «μικρόβιο» για το ποδόσφαιρο μπήκε σε πολύ μικρή ηλικία. Μόλις στα οκτώ χρόνια ζωής, ο Ένκε ξεκίνησε την μπάλα στην τοπική ομάδα SV Jenapharm από τη θέση του επιθετικού. Ωστόσο, η απόφαση του προπονητή του να τον αλλάξει θέση και να τον πάει κάτω από τα γκολπόστ, αποδείχθηκε σωστή στο 100%. Το ανερχόμενο ταλέντο του τοπικού ποδοσφαίρου, για το οποίο παραμιλούσαν όλοι εκείνη την εποχή, αγωνίστηκε στην Εθνική Εφήβων και μία δεκαετία αργότερα, στα 18 του χρόνια έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της Ιένα.
Παρά τις μόλις τρεις συμμετοχές του, τον επόμενο χρόνο υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με την Γκλάντμπαχ.
Εκεί αγωνίστηκε ως δεύτερος τερματοφύλακας, καθώς δεν κατάφερε να πάρει ποτέ τη φανέλα βασικού… σπίτι του. Παρά τις καλές επιδόσεις στα φιλικά, ο προπονητής του έδωσε λεπτά συμμετοχής μόνο όταν αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα τραυματισμού ο βασικός.
Η ανοδική πορεία πριν το τέλος
Όταν ήρθε η ώρα για την ανανέωση του συμβολαίου, ο Ένκε πήρε την απόφαση να αποχωρήσει ως ελεύθερος, με αποτέλεσμα να προκαλέσει την οργή των οπαδών της ομάδας. Στη συνέχεια, ακολούθησε η πρόκληση της Μπενφίκα. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του, τα χρόνια στη Λισαβόνα ήταν τα καλύτερα της καριέρας του. Άπαντες στον σύλλογο έδειξαν τεράστια εμπιστοσύνη στον Γερμανό τερματοφύλακα, με αποτέλεσμα το 2002 να έρθει η μεγάλη πρόταση από την Μπαρτσελόνα. Η αστείρευτη ποιότητα και οι υψηλές απαιτήσεις στον σύλλογο της Βαρκελώνης δυσκόλεψαν αρκετά τον Ένκε, ο οποίος αγωνίστηκε μόνο σε ένα ματς. Τότε ήταν που εμφανίστηκαν και τα πρώτα συμπτώματα της κατάθλιψης.
Η Μπαρτσελόνα τον παραχώρησε με τη μορφή δανεισμού στη Φενέρμπαχτσε. Στην Τουρκία ο Ένκε «αναγεννήθηκε» και άρχισε να θυμίζει πάλι τον παλιό καλό του εαυτό. Ωστόσο, αυτό δεν κράτησε πολύ. Τα ψυχολογικά προβλήματα του άλλαξαν τη συμπεριφορά και η κατάσταση έμοιαζε να μην έχει… γυρισμό. Έπειτα επέστρεψε στη Βαρκελώνη κι από κει στην ομάδα της Τενερίφης. Στην ομάδα που αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου, ο Ένκε έμοιαζε ότι μπορεί να ανταπεξέλθει παρά τις εσωτερικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε.
Η τραγωδία που τον σημάδεψε
Μετά από ένα διάστημα στο εξωτερικό, ο Ένκε επέστρεψε με την έγκυο γυναίκα του, την Τερέζα στη Γερμανία. Το 2004, η επαγγελματική πορεία γνώρισε σταδιακή άνοδο, με τον Ένκε να συμμετάσχει για πρώτη φορά στη Bundesliga με το Αννόβερο 96.
Ωστόσο, αυτή η σταδιακή άνοδος δε συμβάδισε ποτέ με την προσωπική ζωή. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, το παιδί διαγνώστηκε με σοβαρό πρόβλημα στην καρδιά, ενώ η συμβουλή του γιατρού ήταν η έκτρωση. Η αντίρρηση των γονέων έφερε τελικά τη γέννηση της Λάρα το 2004. Παρά το γεγονός ότι η επέμβαση της μικρής στην καρδιά ήταν επιτυχής, οι παρενέργειες έφεραν την έλλειψη ακοής. Το 2006 ήρθε το μοιραίο τέλος. Η Λάρα δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τα σοβαρά της προβλήματα κι έφυγε από τη ζωή μόλις στα δύο της χρόνια, με αποτέλεσμα η οικογένεια να βυθιστεί στο πένθος.
Ο πατέρας της μικρής, ο οποίος ζούσε αυτήν την τραγωδία σε συνδυασμό με την κατάθλιψη, προσπαθούσε να βρει «καταφύγιο» μέσω του ποδοσφαίρου. Αν και με την φανέλα του Αννόβερο 96 φόρεσε το περιβραχιόνιο, ποτέ δεν κατάφερε να επανέλθει στην κανονική του ζωή. Υπήρχαν μέρες, σύμφωνα με μαρτυρίες, που δεν είχε το κουράγιο να σηκωθεί από το κρεβάτι. Λίγες μέρες μετά τον θάνατο της κόρης του, ο Ένκε διαγνώστηκε επίσημα με κατάθλιψη, ενώ παράλληλα ξεκίνησαν οι καθημερινές επισκέψεις στον ψυχίατρο. Το 2008, το ζευγάρι έπειτα από πολλές σκέψεις πήρε την απόφαση να υιοθετήσει ένα κορίτσι, τη Λέιλα.
Το μοιραίο τέλος του Ένκε
Μπορεί το νέο μέλος της οικογένειας να έφερε πιο κοντά το ζευγάρι, ωστόσο τα προβλήματα δεν μπορούσαν να λυθούν από τη μία στιγμή στην άλλη. Στο αθλητικό κομμάτι, ο τερματοφύλακας άρχισε να βρίσκει ξανά την φόρμα του και μάλιστα ήταν η βασική επιλογή της Γερμανίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής.
Η ατυχία όμως έκανε ξανά την εμφάνισή της και χάρισε στον Ένκε το… τελειωτικό χτύπημα. Συγκεκριμένα, μία λοίμωξη στο στομάχι τον άφησε εκτός αγωνιστικών χώρων για δύο μήνες, γεγονός που τον βύθισε παραπάνω στην κατάθλιψη. Ο Ένκε θεωρούσε πως για όλα έφταιγε αυτός, ενώ επίσης πίστευε πως ήταν ο κύριος υπεύθυνος για τον θάνατο της Λάρα.
Μετά από όλα αυτά τα γεγονότα, ο Ένκε φαίνεται πως είχε πάρει την απόφασή του. Στις 10 Νοεμβρίου του 2009 κι αφού πρώτα αποχαιρέτησε τη γυναίκα του και το παιδί του, πήρε το αμάξι του για μία βόλτα δίχως… γυρισμό. Μετά από μία πολύωρη περιπλάνηση στους δρόμους, έπεσε πάνω σε μία διερχόμενη αμαξοστοιχία. Το αυτοκίνητο βρέθηκε ξεκλείδωτο λίγα μέτρα μακριά από το σημείο θανάτου, ενώ στη θέση του συνοδηγού υπήρχε ένα σημείωμα το οποίο έγραφε χαρακτηριστικά: «Ήταν απαραίτητο να συνεχίσω τον σχεδιασμό της αυτοχειρίας μου».
Η είδηση της αυτοκτονίας συγκλόνισε ολόκληρο τον πλανήτη. Μπορεί τα προβλήματα που αντιμετώπιζε να ήταν γνωστά, ωστόσο υπήρχαν και κάποιοι που δεν είχαν ιδέα για τον «γολγοθά» που περνούσε.
Το 2013 η γυναίκα του Ένκε μετακόμισε στην Κολωνία και ξεκίνησε να εργάζεται με άτομα που υποφέρουν από κατάθλιψη. Ο τερματοφύλακας τάφηκε δίπλα από την κόρη του. Η συγκεκριμένη εξέλιξη δημιούργησε μία από τις πιο δραματικές ιστορίες του ποδοσφαίρου, ενώ μέχρι και σήμερα το Αννόβερο 96 δεν έχει ξεχάσει τη μνήμη του. Ο δρόμος έξω από το στάδιο της ομάδας μετονομάστηκε σε οδό «Ρόμπερτ Ένκε», με σκοπό ο Γερμανός να βρίσκεται εκεί μαζί τους σε κάθε ματς.
