«Εάν δεν τα καταφέρετε στα 20 και τα 30 μπορείτε στα 40 και τα 50 ή και τα 80»: Η ιστορία της ζωγράφου που γίνεται έμπνευση για όλες τις γυναίκες

Ένα video από το forum του Forbes για τις γυναίκες το 2017 ήρθε ξανά στη δημοσιότητα και φαίνεται να γίνεται ιδιαίτερα αγαπητό, ιδίως από τις γυναίκες, μιας και τις παροτρύνει να μην τα παρατούν.

Η δικαστής Judith Sheindlin, η οποία έγινε πολύ γνωστή στις ΗΠΑ μέσα από το show Judge Judy, που προβαλλόταν για 25 συνεχόμενα έτη, στην ομιλία της στο Forum είχε πει: «Εάν δεν τα καταφέρατε στα 20, μπορείτε να τα καταφέρετε στα 30 και αν δεν τα καταφέρετε στα 30 μπορείτε να τα καταφέρετε στα 40, και αν δεν τα καταφέρετε στα 40 μπορείτε να τα καταφέρετε στα 50. Να θυμάστε πάντα την Grandma Moses, ξέρετε ποια είναι; Ήταν ζωγράφος, ξεκίνησε να ζωγραφίζει στα 80 και είναι μια από τις πιο παραγωγικές ζωγράφους του τελευταίου αιώνα! Ποτέ δεν είναι αργά! Οπότε να το διασκεδάζετε! Αυτό είναι που μετράει!».

Ποια ήταν, όμως, η Grandma Moses, η ιστορία της οποίας γίνεται παράδειγμα ενδυνάμωσης και πίστης στον εαυτό μας;

Η Anna Mary Robertson Moses, περισσότερο γνωστή με το παρατσούκλι της “Grandma Moses”, ήταν μια διάσημη Αμερικανίδα καλλιτέχνις – ζωγράφος. Συχνά αναφέρεται ως παράδειγμα ατόμου που ξεκινά με επιτυχία μια καριέρα σε προχωρημένη ηλικία. Η οικογένειά της και οι φίλοι της την αποκαλούσαν είτε “Mother Moses” είτε “Grandma Moses”.

Το περιοδικό LIFE γιόρτασε τα 100α γενέθλιά της παρουσιάζοντάς την στο εξώφυλλό του στις 19 Σεπτεμβρίου 1960.

Οι πίνακές της χρησιμοποιήθηκαν για την απεικόνιση πολλών αμερικανικών παραδοσιακών εορτών, συμπεριλαμβανομένων των Ευχαριστιών, των Χριστουγέννων και της Ημέρας της Μητέρας. Ένα χαρακτηριστικό κείμενο για τον χαρακτήρα της, το οποίο δημοσιεύτηκε το 1947, αναφέρει: «παραμένει πιο περήφανη για τις κομπόστες της παρά για τους πίνακές της και περισσότερο χαρούμενη και υπερήφανη για τα τέσσερα παιδιά, τα έντεκα εγγόνια και τα τέσσερα δισέγγονά της».

Η Anna Mary Robertson Moses γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1860, σε μια φάρμα στο  Greenwitch Village, στα βόρεια της Νέας Υόρκης, σε μια οικογένεια με 10 παιδιά. Ήταν κόρη της Margaret και του Russel King Robertson. Το 1887, σε ηλικία 27 ετών, παντρεύτηκε έναν υπάλληλο στη φάρμα όπου ήταν υπηρέτρια, τον Thomas Salmon Moses, και το ζευγάρι εγκαταστάθηκε κοντά στο Staunton της Βιρτζίνια όπου πέρασαν σχεδόν δύο δεκαετίες, δουλεύοντας σε άλλες φάρμες. Στη διάρκεια αυτών των ετών γέννησε 10 παιδιά, εκ των οποίων τα 5 πέθαναν σε βρεφική ηλικία. Το 1905 επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και εγκαταστάθηκε στο Eagle Bridge, πολύ κοντά στη γενέτειρά της. Το 1927 ο σύντροφός της φεύγει από τη ζωή και εκείνη παραμένει στο αγρόκτημα που είχαν και το λειτουργεί μόνη της, μέχρι το 1936, χρονιά κατά την οποία λόγω ηλικίας αναγκάστηκε να αποσυρθεί στο σπίτι της μιας της κόρης.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 οι εκθέσεις με τα έργα της ήταν τόσο δημοφιλείς που έσπαγαν ρεκόρ επισκεψιμότητας παγκοσμίως. Μάλιστα, η ιστορικός τέχνης Judith Stein έχει σημειώσει για εκείνη: «Ένα είδωλο πολιτισμού. Παραγωγική παρά τη μεγάλη ηλικία της, γινόταν έμπνευση για τις γυναίκες, τις νοικοκυρές, τις χήρες και τους συνταξιούχους. Οι εικόνες της από το αγροτικό παρελθόν της Αμερικής μεταφέρθηκαν σε όλο τον κόσμο. Αποτυπώθηκαν σε κουρτίνες, φορέματα, βάζα και σερβίτσια. Χρησιμοποιήθηκαν σε πακέτα από τσιγάρα, σε συσκευασίες καφέ και καλλυντικών».

Το 1950 ήταν μία από τις πέντε γυναίκες με τη μεγαλύτερη αναφορά στις ειδήσεις, σύμφωνα με την Εθνική Λέσχη Τύπου των ΗΠΑ. Παράλληλα, η Ένωση Κατασκευαστών Οικιακών Ενδυμάτων την τίμησε ως τη Γυναίκα της Χρονιάς το 1951. Σε ηλικία 88 ετών, το περιοδικό Mademoiselle ανακήρυξε τη Grandma Moses ως «Νεαρή Γυναίκα της Χρονιάς». Την ίδια χρονική περίοδο το Κολλέγιο Τέχνης Moore της Φιλαδέλφειας της απένειμε το πρώτο του τιμητικό διδακτορικό δίπλωμα. Λόγω ενός παρατεταμένου κρυολογήματος από το οποίο υπέφερε τότε, έλαβε το πτυχίο ερήμην, εκφωνώντας την ομιλία αποδοχής μέσω ειδικής τηλεφωνικής σύνδεσης.

Κατά τη διάρκεια των νεότερων ετών της ζωής της, η ίδια δημιουργούσε για το σπίτι της. Για παράδειγμα, διακοσμούσε τα πλακάκια στην οικία της. Τα πρώτα της έργα, ωστόσο, ήταν κεντήματα και όχι πίνακες ζωγραφικής. Ακόμα και εκείνα τα θαύμασαν πολλοί γνωστοί, φίλοι και συγγενείς. Όπως πολλά άτομα έπειτα από μια συγκεκριμένη ηλικία, η Anna Mary Moses είχε αναπτύξει αρθρίτιδα μέχρι την ηλικία των 78 ετών. Αυτό της έκανε πολύ επώδυνο να κρατά βελόνες και κεντήματα. Ήταν η αδερφή της που της πρότεινε να δοκιμάσει τη ζωγραφική, ως πιο εύκολο χόμπι και αυτή ήταν κομβική πρόταση που άλλαξε τη ζωή της, λίγο πριν κλείσει τα 80.

Δούλευε με ό,τι υλικά είχε τη διάθεσή της. Χρησιμοποιούσε μπογιές για το σπίτι, σανίδες και μικρά κομμάτια καμβά για τις πρώτες ζωγραφιές της. Ως αυτοδίδακτη καλλιτέχνις αδιαφορούσε για την προοπτική και την αναλογία στους πίνακές της. Αν και γνώριζε και είχε ζήσει τη θλίψη και τις δυσκολίες της αγροτικής ζωής, απεικόνιζε στα έργα της χαρούμενες αναμνήσεις από τα χρόνια της σε χωράφια, αχυρώνες και την αγροτική Νέα Υόρκη.

Εσκεμμένα παρέλειπε αντικείμενα όπως τρακτέρ, τηλεφωνικούς στύλους ή άλλα στοιχεία εκβιομηχανισμού. Ο Νεοϋορκέζος συλλέκτης Louis J. Caldor ενθουσιάστηκε με το έργο της και τη βοήθησε να αρχίσει να εκθέτει επαγγελματικά τους πίνακές της, οι οποίοι έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς και εκτιμήθηκαν για τη νοσταλγική τους γοητεία. Εξέθεσε τη δουλειά της διεθνώς μέχρι τα 90 της και ζωγράφιζε μέχρι λίγους μήνες πριν από τον θάνατό της σε ηλικία 101 ετών, το 1961.

Η πιο γνωστή της φράση λέει: «Η ζωή είναι αυτό που φτιάχνουμε. Πάντα ήταν. Πάντα θα είναι».

marieclaire.gr