Το συγκλονιστικό μήνυμα του πατέρα της 7χρονης Θωμαϊδος: Ο θάνατος νικιέται μόνο με…ΖΩΗ!

«Ο θάνατος νικιέται μόνο με… ΖΩΗ» είναι το μήνυμα που στέλνει ο Στέργιος Σαράντης, ο πατέρας της 7χρονης Θωμαΐδος που «έφυγε» από την αγκαλιά των γονιών της μετά από αλλεργικό σοκ που υπέστη όταν έφαγε γλυκό στο σχολείο.

Ο πατέρας της, πέντε μήνες μετά βρίσκει το κουράγιο να μιλήσει στο protothema.gr και να στείλει το δικό του μήνυμα αισιοδοξίας σε όσες οικογένειες πονούν και να απαλύνει έστω για λίγο τον πόνο τους.

«Δεν ξέρω πώς θα είναι η ζωή μου χωρίς την κορούλα μου, αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε το κακό να νομίζει πως μας νίκησε. Ο θάνατος νικιέται μόνο με… ΖΩΗ. Η Θωμαΐς ήταν και είναι ακόμα η αγαπημένη μου κόρη. Ήταν ολόκληρη η ζωή μας, λάτρευε τα λουλούδια, της άρεσε να φτιάχνει στεφάνια και να τα μοιράζει σε όλους, είχε μαδήσει τους κήπους της γειτονιάς. Πρέπει να βρούμε το κουράγιο να συνεχίσουμε να ζούμε, γιατί το χρωστάμε σε αυτούς τους αγγέλους να συνεχίσουμε με όση δύναμη, μας έχει απομείνει. Είμαι τυχερός γιατί έχω φίλους,συγγενείς και κάποιους ανθρώπους της εκκλησίας που βρίσκονται δίπλα μου και μας στηρίζουν. Συζητάμε και ο πόνος απαλύνεται για λίγο, αλλά μετά επιστρέφει πάλι…» λέει ο πατέρας της 7χρονης στο protothema.gr

Ποίημα – ύμνος που έχει γράψει για την αγαπημένη του Θωμαΐδα

«Για όσους ταξίδεψαν νωρίς: Αγγέλων νέων λεγεώνες, δεν ζούνε πλέον με κανόνες,όπου θέλουν ταξιδεύουν αυτούς που αγαπούν προσέχουν. Επισκέπτες των ονείρων με σκοπό τους τη χαρά,στον ύπνο όλων εκείνων παρηγοριά με τα φτερά. Εκείνων που πίσω μένουν και καθημερινά παλεύουν, σε μια ζωή χωρίς ουσία αγαπημένων απουσία.και όταν μόνοι τους γελάνε με βλέμμα ψηλά στον ουρανό κοιτάνε. Και η μόνη πλέον επαφή στην ένωση ουρανού με γη,μια αγκαλιά σφιχτή σένα χάδι από βροχή. Σ’ έναν άλλο κόσμο ζουν εκεί που πλέον δεν πονούν, εκεί που ο χρόνος δεν αξίζει και το κακό δεν τους αγγίζει. Βαρκάρης του ουρανού, χωρίς ποτέ μια τρικυμία τα μάτια τους παντού για την δική μας ευτυχία. Αγιασμένος ο σκοπός τους να ναι καλά ο άνθρωπος τους, αυτούς που σύντομα άφησαν μα πολύ τους αγάπησαν. Αιωνία η μνήμη όσων έχουν φύγει, κουράγιο δύναμη σε αυτούς που πίσω έχουν μείνει».

«Ήρθες ματάκια μου μας έκανες την χάρη και στης ψυχής μας το σκοτάδι άναψες φεγγάρι. Τίμησες την μάνα σου με μια αγκαλιά και ένα σ’ αγαπώ,την χαρά μας έφερες και έναν αναστεναγμό.Τα δάκρυα πλέον συχνά, δεν ξεχωρίζουν από λύπης η χαρά. Βαρύ ασήκωτο και το φορτίο,το αίμα μες τις φλέβες κρύο. Τι να το κάνω αν αναπνέω και περπατώ,ένα σώμα άδειο και ένα τεράστιο κενό. Ένα σπίτι με δωμάτιο κλειδωμένο από έξω του περνώ με το κεφάλι μου σκυμμένο. Στέκομαι και περιμένω να βρω την δύναμη και μέσα μπαίνω. Ένα κρεβάτι με τα σεντόνια σου στρωμένο,οι κούκλες σου στο πάτωμα και το πλακάκι παγωμένο. Τα μάτια κλείνω με οδηγούν οι σκέψεις,για αυτό που νιώθω δεν υπάρχουν λέξεις. Ένα Αχ και ένα γιατί,αυτός που ξέρει την απάντηση ας πει. Μέσα μου κλαίω και χτυπιέμαι και την πουτάνα μοίρα καταριέμαι. Τα παιχνίδια σου βλέπω και δακρύζω,τα δόντια σφίγγω και τα ρούχα σου μυρίζω. Αγκαλιά τα περνώ τα κρατάω δυνατά,τα γόνατα λυγίζουν και η καρδιά μου δεν χτυπά. Γεμάτος λύπη και θυμό, στο πλάι γέρνω,το πάτωμα ακουμπώ. Και όσο η ώρα περνάει στο πλακάκι ένα δάκρυ μου ακουμπάει. Μορφή παίρνει και φωνάζει και πριν το καταλάβω με τρομάζει. Σήκω πάνω λέει μην δειλιάζεις ,μπροστά προχωρά κάτω μην το βάζεις. Έχεις οικογένεια, γυναίκα και παιδί και στην καρδιά σου μέσα πάντα η θωμαι. Με αυτό να μάθεις να ζεις και να γελάς και γιατί έγινε άλλο μην ρωτάς. Φύλακας άγγελος στον ουρανό,για αυτό σε θέλω περήφανο και δυνατό. Και αν θες να κλαις μην ντρέπεσαι μπαμπάς της ΕΙΣΑΙ και να χαίρεσαι.Τους άλλους όλους πάρε αγκαλιά το στήριγμα τους γίνε και παρηγοριά .Σήκω πάνω τώρα και κάνε μια αρχή, γιατί ο θάνατος νικιέται μόνο με…….ΖΩΗ».

Πώς έγινε το κακό
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες το κοριτσάκι έφαγε γλυκό που κεράστηκε από συμμαθήτριά της, η οποία γιόρταζε. Όμως κάποιο από τα συστατικά παρασκευής του αποδείχτηκε μοιραίο, διότι η μικρούλα ήταν αλλεργική. Επειδή οι εκπαιδευτικοί το γνώριζαν, τη ρώτησαν αν επιτρέπεται να φάει το συγκεκριμένο γλυκό και φέρεται να απάντησε πως έχει ξαναφάει και δεν υπήρξε πρόβλημα. Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά όταν το παιδί άρχισε να διαμαρτύρεται ότι αισθάνεται δυσφορία.

Έντρομη η δασκάλα και ο διευθυντής του σχολείου ειδοποίησαν τον πατέρα της 7χρονης, ο οποίος έσπευσε αμέσως στο σχολείο. Η 7χρονη μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας Βελεστίνου, όπου γιατροί και νοσηλευτές «έπεσαν» πάνω της, ενώ κινητή μονάδα από το ΕΚΑΒ Βόλου έφτανε στο Βελεστίνο για τη μεταφορά στο Νοσοκομείο Βόλου. Επί τρεις ώρες στο Αχιλλοπούλειο, γιατροί όλων των ειδικοτήτων, εντατικολόγοι, αναισθησιολόγοι, παιδίατροι, καρδιολόγοι, παθολόγοι έδιναν πραγματική μάχη για να σώσουν το παιδί. Η προσπάθειά τους ήταν πράγματι συγκλονιστική. Η κατάσταση όμως ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη.
Το κοριτσάκι υπέστη τέσσερις καρδιακές ανακοπές μέχρι να καταφέρουν οι γιατροί να σταθεροποιήσουν την κατάσταση και να δοθεί εντολή για επείγουσα διακομιδή στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Παίδων στη Θεσσαλονίκη.

Από το απόγευμα της 24ης Ιανουαρίου η μικρούλα έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Η δοκιμασία της συγκλόνισε το Πανελλήνιο. Άνθρωποι από όλοι την Ελλάδα με κάθε τρόπο «έστελναν» όλο αυτό το διάστημα τη θετική τους ενέργεια για να σωθεί το παιδί. Εκκλησίες άνοιξαν στο Βελεστίνο, για να διαβαστούν παρακλήσεις, οι πολίτες να ανάψουν ένα κερί και να προσευχηθούν η μικρούλα να ξεπεράσει τον κίνδυνο.

Μέχρι τελευταία στιγμή όλοι πίστευαν ότι θα γίνει ένα θαύμα. Διαρκείς οι εκκλήσεις από τους γονείς της προς τον κόσμο. «Η κόρη μου δίνει μία άνιση μάχη», έλεγε τότε ο πατέρας της ζητώντας από τον κόσμο να προσεύχεται για την ανάρρωσή της.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι γιατροί προσπάθησαν τρεις φορές να «ξυπνήσουν» τη μικρή που ήταν σε μηχανική υποστήριξη, ο οργανισμός της όμως δεν αντιδρούσε όταν τον περασμένο Φλεβάρη η μικρή Θωμαΐς «έσβησε» για πάντα βυθίζοντας σε βαρύ πένθος την οικογένειά της, τη μητέρα της, τον μπαμπά της και τον αδερφό της, ηλικίας 3 χρόνων.

Πηγή: protothema.gr