Σπαραγμός για τον 21χρονο Νικόλα που “έσβησε” στην αγκαλιά της μητέρας του: Πώς να αποχαιρετήσεις ένα παιδί;Πώς να αποχαιρετίσεις τον Νικόλα μας;

Ο Νικόλας Ζησιμόπουλος διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, τον Ιούνιο του 2019, μαθητής ακόμα της Γ΄τάξεως του Λυκείου. Μέχρι τότε ήταν ένα υγιέστατο, πειθαρχημένο και ευγενικό παιδί, ήταν αθλητής του πόλο στην ομάδα της ΝΕΠ.

Ο Νικόλας Ζησιμόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο, στην αγκαλιά της μητέρας του, Κωνσταντίνας, η οποία βρισκόταν συνεχώς στο πλευρό του, μαζί με τον πατέρα του, Κωνσταντίνο και τον αδελφό του, Παναγιώτη.

Στο πλευρό του Νικόλα στάθηκε η πανεπιστημιακή κοινότητα και οι συμφοιτητές του, οι οποίοι πλημμύριζαν τους διαδρόμους του Αιματολογικού Τμήματος του ΠΓΝΠ κάθε φορά που οι γιατροί απεύθυναν έκκληση για αίμα και αιμοπετάλια, αλλά και η οικογένεια της «Φλόγας» Πάτρας, με μέλη της οποίας γιόρτασε μία ημέρα πριν την τελευταία εισαγωγή του στο νοσοκομείο τα 21α γενέθλιά του.

Η αρχισυντάκτρια της «Π» Μαρίνα Ριζογιάννη έγραψε μερικά λόγια από καρδιάς για τον 21χρονο Νικόλα που έφυγε από τη ζωή:

“Πώς να αποχαιρετήσεις ένα παιδί;

Ακόμα και το μολύβι αρνείται να τρέξει πάνω στο χαρτί. Οι λέξεις αποφεύγουν να συνταχθούν στο κείμενο αυτού του αποχαιρετισμού.

Πώς αλήθεια να αποχαιρετίσεις ένα παιδί; Πώς να αποχαιρετίσεις τον Νικόλα μας;

Τέσσερα χρόνια ως οικογένεια της «Φλόγας» βαδίσαμε μαζί του στο κοινό μονοπάτι. Μπροστά πήγαινε εκείνος με τόλμη και θάρρος. Με υπομονή, ελπίδα και αισιοδοξία σήκωνε το βαρύτατο φορτίο για τις πλάτες ενός εφήβου που αντί να παλεύει για τα όνειρά του πάλευε με το θηρίο που εισέβαλε στη ζωή του.

«Θα νικήσω. Ολα θα πάνε καλά» μας έλεγε ακόμα και τη στιγμή που το σώμα του υπό το βάρος των θεραπειών τον πρόδιδε. Η σπιρτάδα και το πάθος που εξέπεμπαν τα πανέμορφα μάτια του μαρτυρούσαν την ετοιμότητά του για την αναμέτρηση με τον αδίστακτο εχθρό.

Στάθηκε απέναντί του γενναία, αναμετρήθηκε και κατέγραψε νίκες. «Τώρα που επέστρεψα στο πανεπιστήμιο αισθάνομαι πολύ καλά. Ολοι με βοηθούν να καλύψω τα κενά και θα τα καταφέρω» έλεγε γεμάτος αισιοδοξία και απύθμενη χαρά. Ηθελε να τελειώσει τις σπουδές του στο Τμήμα της Φαρμακευτικής και να συνεχίσει την έρευνα και την αναζήτηση του όπλου κατά του εχθρού του.

Όμως ο εχθρός καιροφυλαχτούσε. Δεν τον άφηνε λεπτό χωρίς να τον προκαλεί. Ο Νικόλας του γυρνούσε συνεχώς την πλάτη και προχωρούσε με θάρρος.

Με το ίδιο θάρρος ανέβηκε τον περασμένο Ιανουάριο στη σκηνή του συνεδριακού κέντρου, στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Πρόσωπα της Χρονιάς», για να στείλει τα δικά του μηνύματα ζωής, βραβεύοντας τους γονείς που δώρισαν τα όργανα των παιδιών τους.

«κ. Μαρίνα να με κρατάτε από το χέρι» μου είπε λίγο πριν ανεβούμε στη σκηνή. Στην πραγματικότητα όμως εκείνος κρατούσε το δικό μου χέρι και μου μετέδιδε τη δύναμη της ψυχής του.

Αυτό έκανε ο Νικόλας μας σε όλη του τη διαδρομή, μας δίδασκε. Το πρώτο φακελάκι που έφτανε στα γραφεία της «Φλόγας» στις γιορτές ήταν από τον Νικόλα μας. «Από μένα με αγάπη να αγοράσετε δώρα για τα παιδιά» έγραφε στο σημείωμά του.

Αναζητάς καταφύγιο παρηγοριάς. Χώνεσαι κάτω από τις λέξεις του Ευαγγελιστή Ιωάννη: «Ο Θεός αγάπη εστί και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Αυτό ήταν ο Νικόλας μας. Η ενσάρκωση της αγάπης.

Αδυνατείς να βάλεις τελεία. Τα μάτια θολώνουν. Το χαρτί μουσκεύει και θαμπώνει. Αλλά κάπου εκεί εμφανίζεται το λαμπερό χαμόγελο του Νικόλα και φωτίζει τα πάντα γύρω σου. Αισθάνεσαι το χέρι του να κρατάει το δικό σου και να σε τραβάει προς τα μπρος.

Σηκώνεσαι, κοιτάς τον ουρανό και χαμογελάς. Τώρα είναι ακόμα πιο φωτεινός. Προστέθηκε ένα ακόμα λαμπερό αστέρι”.

Η ανακοίνωση της ΝΕ Πατρών

«Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι. Δυστυχώς ο Νικόλας Ζησιμοπούλος δεν είναι, πλέον, μαζί μας. Όλο αυτό το διάστημα και για 4 ολόκληρα χρόνια πάλεψε γενναία με ασθένεια, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 16:30 στο κοιμητήριο της Παναγίας Αλεξιωτισσας. Όλοι στη ΝΕΠ είμαστε συγκλονισμένοι και εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στους γονείς του Κώστα και Κωνσταντίνα και στον αδερφό του, επίσης αθλητή μας, Τάκη».

enimerotiko.gr