Σοκ: 31χρονη με διαταραχή φύλου ζούσε απομονωμένη σε τρώγλη σε άθλια κατάσταση!

Η 31χρονη, βρέθηκε σε ένα «μολυσμένο» και επικίνδυνο για την υγεία της σπίτι από αστυνομικούς που έστησαν σε εκτέλεση δικαστικής απόφασης, επιχείρηση για τον υποχρεωτικό εγκλεισμό της σε ίδρυμα για να της παρέχονται εφ’ εξής τα στοιχειώδη.
Προηγήθηκε έκθεση κοινωνικού λειτουργού αλλά και ψυχολόγου αφού η Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Ρόδου επιλήφθηκε ανώνυμης καταγγελίας για την κατάσταση της 31χρονης γυναίκας, που δεν ήθελε καν την συνδρομή των υπερήλικων γονέων της.
Οι σκηνές που καταγράφησαν το τελευταίο διάστημα και μέχρι να πραγματοποιηθεί η επιχείρηση για την μεταφορά της χθες στο νοσοκομείο δεν περιγράφονται εύκολα.
Τα άκρα της 31χρονης έχουν υποστεί σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες εκτεταμένη μόλυνση ενώ τα δάκτυλα των ποδιών της δεν ξεχωρίζουν από τα νύχια.
Η εικόνα του υπνοδωματίου θύμισε σκηνές από θρίλερ.
Σε κάθε κοινωνία υπάρχει ένα σύνολο άγραφων κανόνων σχετικά με το ποιες είναι οι αρμόζουσες συμπεριφορές για το κάθε φύλο, για τους άντρες και τις γυναίκες.
Οι κανόνες αυτοί καλύπτουν ποικίλους τομείς, όπως είναι ο τρόπος ένδυσης, οι δραστηριότητες, τα ενδιαφέροντα, οι κινήσεις του σώματος ακόμα και ο τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων.
Η τήρηση των κανόνων αυτών θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή ένταξη του κάθε ατόμου στο κοινωνικό σύνολο, στο οποίο ανήκει.
Η διαμόρφωση συμπεριφοράς ανάλογης με το φύλο είναι μια διαδικασία, η οποία ξεκινά από πολύ νωρίς, από τη βρεφική ακόμα ηλικία. Τα κορίτσια έχουν πολύ μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς τους γιατί στο ρόλο τους περιλαμβάνονται και εκδηλώσεις που είναι χαρακτηριστικές των αγοριών.

Ωστόσο, στην πορεία της ανάπτυξης είναι απόλυτα φυσιολογικό τα παιδιά να παίζουν εναλλάξ τους ρόλους του φύλου, γεγονός που βοηθάει στην κατανόηση των ρόλων και στη διαμόρφωση της δικής τους ταυτότητας.
Επίσης, αρκετές φορές τα παιδιά επιλέγουν την ενασχόληση με κάποια δραστηριότητα, η οποία κοινωνικά έχει σχετισθεί με το αντίθετο φύλο, απλά και μόνο για να διατηρήσουν μια κοντινή επαφή με τον αντίστοιχο γονέα.
Οι περιπτώσεις εκείνες οι οποίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ενδείξεις κάποιας διαταραχής είναι οι περιπτώσεις παιδιών που ενώ κατανοούν ότι ανήκουν στο ένα ή το άλλο φύλο, αδυνατούν να αποδεχτούν τους ρόλους και τις συμπεριφορές που συνοδεύουν αυτό.
Έτσι, αρχίζουν να αισθάνονται και να εκφράζουν δυσφορία για το φύλο τους αλλά και μια έντονη επιθυμία να ανήκουν στο άλλο φύλο, η οποία εκδηλώνεται με την υιοθέτηση αντίστοιχων συμπεριφορών.
Στις παραπάνω περιπτώσεις, πιθανόν να μιλάμε για δυσφορία του φύλου παλαιότερα γνωστή ως διαταραχή της ταυτότητας του φύλου η οποία ακολουθείται από συναισθηματικές και ψυχολογικές δυσκολίες, όπως είναι η κατάθλιψη, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, το άγχος και ο φόβος της αποκάλυψης, τα οποία με τη σειρά τους μπορεί να οδηγήσουν σε απομόνωση ακόμα και σε απόπειρες αυτοκτονίας.
Επιπλέον τα παιδιά αλλά και οι ενήλικες με δυσφορία του φύλου στιγματίζονται και γίνονται θύματα ρατσισμού και εκφοβισμού.
Αρμοδίως θεωρείται ότι η περίπτωση της 31χρονης πιθανότατα να ανήκει στις περιπτώσεις διαταραχής φύλου.
Φέρεται να έχει εισπράξει στην πορεία της ζωής της και κυρίως στα σχολικά χρόνια απαξίωση και να βίωσε από νωρίς τον κοινωνικό αποκλεισμό από τους συγχωριανούς της κυρίως τους συνομίληκους της.
Υπέστη κατάθλιψη, απομονώθηκε και οδηγήθηκε στην απόφαση να αποκοπεί οριστικά από τον κοινωνικό της περίγυρο ακόμη και από την οικογένειά της.
Οι εκδηλώσεις της πλέον απέναντι στους ανθρώπους που την προσεγγίζουν είναι εκδηλώσεις θυμού, έχει εξάρσεις, βρίζει και θεωρεί ότι ούτε οι γονείς της την υποστήριξαν όταν επέλεξε να συμπεριφέρεται ως άνδρας.
Οι γείτονες της δεν επιδείκνυαν ενδιαφέρον και η ίδια υπήρξε εξαιρετικά εχθρική απέναντί τους.
Η 31χρονη γυναίκα ασχολείται μόνο με τον υπολογιστή της, δεν έχει καμία επικοινωνία με τους συμμαθητές της και την οικογένειά της και δεν την επισκέπτονται ούτε συγγενείς, ούτε γείτονες.
Παρέμεινε εσώκλειστη σε αυτόνομο χώρο της πατρικής της οικίας ο οποίος περιλαμβάνει κρεβάτι, τηλεόραση και υπολογιστή.
Οι γονείς φοβούνται τις φωνές της και δεν επεδίωξαν οποιαδήποτε αλλαγή. Εξάλλου η κόρη τους δεν μετακινείτο στο υπόλοιπο σπίτι.
Κάθε προσπάθεια της οικογένειας να υποστηριχθεί από ειδικούς απέβη άκαρπη γιατί η ίδια δεν επιθυμούσε υποστήριξη από ψυχολόγο.

Πηγή:www.dimokratiki.gr