Πήλιο: «Είδα το πρόσωπό μου και ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου», λέει η 22χρονη που κάηκε ανάβοντας τη σόμπα
Η Αντριέλα μιλά στο protothema.gr για την περιπέτειά της φορώντας την ειδική λευκή μάσκα στο πρόσωπο και τα ειδικά ρούχαΤην απίστευτη περιπέτεια που παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή περιγράφει μετά από οκτώ μήνες αποκλειστικά στο protothema.gr η 22χρονη Αντριέλα, η οποία τον Φεβρουάριο προσπάθησε να ανάψει τη σόμπα του σπιτιού της για να ζεσταθεί αλλά τυλίχθηκε στις φλόγες όταν άρπαξε το οινόπνευμα με το οποίο προσπάθησε να ανάψει τη φωτιά.
Όπως ακούγεται να λέει η ίδια στη συνέντευξη, η μητέρα της είχε σοκαριστεί όταν είδε την κόρη της να τυλίγεται σε δευτερόλεπτα στις φλόγες ενώ ο πατέρας της προσπάθησε να σβήσει τη φωτιά. Χέρια, πρόσωπο και σώμα άρπαξαν φωτιά με τη νεαρή να καταλήγει με σοβαρά εγκαύματα στο νοσοκομείο όπου έμεινε σε καταστολή για αρκετό διάστημα. Συγχωριανοί από τον τόπο καταγωγής της, Δράκεια Πηλίου και φίλοι κινητοποιήθηκαν τότε για να ενισχύσουν οικονομικά την οικογένεια στην αποθεραπεία της Αντριέλας.
«Άλλαξε η ζωή μου μέσα σε ένα βράδυ. Πήρα το οινόπνευμα για να ανάψω τη σόμπα, δεν είδα ότι υπήρχε φλόγα κι όπως έριξα το οινόπνευμα, στράφηκε η φωτιά προς το μπουκάλι, έσκασε το μπουκάλι στα χέρια μου, πήραν τα ρούχα μου και τα μαλλιά μου φωτιά. Άρχισα να ουρλιάζω,τότε ξύπνησε ο πατέρας μου γιατί η μαμά μου ήταν μπροστά στο συμβάν κι είχε πάθει σοκ. Ήρθε ο πατέρας μου, ο οποίος με τα χέρια του κατάφερε να μου σκίσει τα ρούχα και με έβγαλε έξω στο χιόνι γιατί ήταν χειμώνας κι ήταν περίοδος με χιόνια. Ψιχάλιζε κιόλας, μετά προσπάθησε να σβήσει τη φωτιά γιατί είχε καεί και μια πετσέτα στο σπίτι και ήταν ακουμπισμένη δίπλα στο γκάζι. Ο πατέρας μου εκείνο το βράδυ προσπαθώντας να σβήσει τη φωτιά, κάηκε στα χέρια του.
Στη συνέχεια, κατάφερα μόνη μου και σηκώθηκα, πήγα στο αμάξι, μετά στο νοσοκομείο του Βόλου όπου με έβαλαν σε καταστολή και με μετέφεραν στο νοσοκομείο «Γεννηματάς» στην Αθήνα για τρεις μήνες. Ο πατέρας μου είχε εγκαύματα στα χέρια του κι επί τρεις μήνες δεν μπορούσε να δουλέψει. Η μητέρα μου επί 8 μήνες στέκεται μέρα-νύχτα δίπλα μου και δεν μπορεί καθόλου να δουλέψει. Αυτή τη στιγμή δουλεύει μόνο ο αδερφός μου.
«Ζητούσα “συγγνώμη” από τους γονείς μου και τον αδερφό μου»
Στο νοσοκομείο «Γεννηματάς» είχα την τύχη να έχω τους καλύτερους γιατρούς. Ολη η ομάδα της εντατικής κι όλη η ομάδα της κλινικής των χειρουργών δούλεψαν πολύ σκληρά με αποτέλεσμα να με κρατήσουν ζωντανή και να είμαι σήμερα σε καλύτερο στάδιο. Ήταν ένας δύσκολος δρόμος κι ακόμα παραμένει, δυστυχώς γιατί δεν έχω τελειώσει.
«Εγώ θα τα καταφέρω κι αυτόν τον αγώνα θα τον κερδίσω»
Είδα μια ταλαιπωρημένη Αντριέλα. Μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο κι ότι όλα θα αλλάξουν. Έχω πολλά χειρουργεία ακόμα να κάνω, αλλά θυμάμαι στο τελευταίο χειρουργείο να λέω στον εαυτό μου ότι “μπορεί να αλλάξει η ζωή μου προς το καλύτερο. Εγώ θα τα καταφέρω κι αυτόν τον αγώνα θα τον κερδίσω”. Πλέον στην καθημερινότητά μου θα πρέπει να φοράω στο πρόσωπο την ειδική μάσκα σιλικόνης που βοηθάει να μην υποτροπιάζουν οι ουλές μου. Τα ρούχα είναι ειδικά ρούχα σιλικόνης για τον ίδιο ακριβώς λόγο και κάνω φυσικοθεραπείες όπου βλέπω μεγάλη βελτίωση στον εαυτό μου. Δεν μπορούσα να φάω μόνη μου, η μητέρα μου με τάιζε και πιστεύω ότι θα είμαι ξανά η Αντριέλα που ήμουν πριν 8 μήνες. Βέβαια, εγκαυματίας, αλλά θα είμαι μια πιο δυνατή Αντριέλα.
protothema.gr