Η συγκλονιστική ζωή του 24χρονου Ταρίκ
Από τις φλόγες του πολέμου στο Σουδάν, ποδοσφαιριστής στον Τοξότη Λάρισας,Ένα βράδυ πριν από 22 περίπου χρόνια, σε ένα φτωχικό χωριό του Σουδάν, το κλάμα ενός μωρού ξεχώριζε ανάμεσα στους πυροβολισμούς, τις κραυγές και τις φλόγες. Μία συγγενής του έσπευσε να το τυλίξει με μία κουβέρτα και να το πάρει στην αγκαλιά της φεύγοντας και σώζοντάς του τη ζωή.
Το μωρό αυτό μεγάλωσε χωρίς γονείς, τους οποίους έχασε εκείνη τη νύχτα, μη γνωρίζοντας αν είναι ζωντανοί ή νεκροί, στην πρωτεύουσα του Σουδάν, στο Χαρτούμ. Εκεί προσπάθησε να φτιάξει τη ζωή του σε μία χώρα όμως που μαστίζεται από ένα διαρκές αιματοκύλισμα, έναν εμφύλιο σπαραγμό.
Έτσι, πριν από έναν περίπου χρόνο, στα 23 του, ο Ταρίκ ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι της σωτηρίας της ζωής του.
Μετά κόπων και βασάνων κατάφερε να φθάσει στην Ελλάδα και να καταλήξει πέρυσι το Φθινόπωρο στο Κέντρο Φιλοξενίας του Κουτσόχερου. Χωρίς φίλους και συγγενείς, παρά μόνον τη θεία του που τον μεγάλωσε, περιμένει εδώ και μήνες τη χορήγηση ασύλου, ώστε να συνεχίσει τη ζωή του πιθανότατα κάπου στη Γαλλία.
Εν τω μεταξύ, έπιασε δουλειά σε γνωστό εργοστάσιο, άρχισε να κάνει φίλους και την περασμένη Δευτέρα εμφανίστηκε στο γήπεδο «Κουκουλίτσιος – Μουσιάρης» εκεί που η ιστορική ομάδα της Λάρισας, ο Τοξότης, ξεκινούσε την προετοιμασία της νέας αγωνιστικής σεζόν.
Πολύ καλός γνώστης της αγγλικής γλώσσας (που όπως εξήγησε την έμαθε από το youtube) ζήτησε από τους υπεύθυνους της ομάδας να συμμετέχει στις προπονήσεις. Όταν τον ρώτησαν γιατί, απάντησε «για να κάνω φίλους και για να παίξω ποδόσφαιρο που είναι το όνειρό μου…» Η ομάδα του Τοξότη έγινε αμέσως μία μεγάλη αγκαλιά για τον Ταρίκ, που εκτός από εξαιρετικός χαρακτήρας, ξεδιπλώνει καθημερινά στις προπονήσεις – όπου συμμετέχει με συνέπεια παρά το ότι δουλεύει από τα χαράματα – το σπουδαίο ποδοσφαιρικό του ταλέντο. Εντυπωσιάζοντας συμπαίκτες και διοικούντες σε τέτοιο βαθμό, που ξεκίνησαν οι προσπάθειες για να επιτευχθεί η επίσημη συμμετοχή του στην ομάδα.
Λίγα λεπτά μετά το πέρας της προπόνησης, ο Ταρίκ άρχισε με συστολή, αλλά και συγκρατημένο χαμόγελο να μιλά για τη ζωή του στο Σουδάν. «Είναι εκτός λογικής αυτό που συμβαίνει. Να ζεις σε μία πόλη εκατομμυρίων και να βλέπεις από τη μία και από την άλλη πλευρά τα όπλα. Να μπαίνουν το βράδυ στο σπίτι σου να σε σκοτώνουν, να αρπάζουν τα υπάρχοντά σου…»
Μεγάλωσε με τη θεία του, πήγε ελάχιστα στο σχολείο, ανάσαινε τον φόβο και τον θάνατο καθημερινά μέχρι τα 23 του, αλλά δεν έχασε την αισιοδοξία του και την ικανότητά του να χαμογελά και να ονειρεύεται. Τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου; Ήταν το ερώτημα που του κάναμε. «Να ζήσω εν ειρήνη και να γίνω ποδοσφαιριστής…» απάντησε με ένα ντροπαλό χαμόγελο.
«Ο Ταρίκ ήρθε στην οικογένεια του Τοξότη και τον υποδεχθήκαμε σα να ήταν πάντα εδώ γιατί δείχνει χαρακτήρα ενός πολύ καλού ανθρώπου. Του είπαμε πως το γήπεδό μας και τα αποδυτήριά μας είναι πάντα ανοιχτά γι’ αυτόν, σαν τον σπίτι του. Μας είναι αδιάφορο το χρώμα, η καταγωγή ή τα πιστεύω ενός ανθρώπου. Το ποδόσφαιρο μας ενώνει, μας κάνει καλύτερους σαν ανθρώπους…» εξήγησε από την πλευρά του ο αντιπρόεδρος της ομάδας κ. Χρήστος Μπαλαής.
Μέχρι να έρθει η πολυπόθητη βίζα λοιπόν, ο Ταρίκ θα είναι εκεί κάθε απόγευμα, μαζί με τους συμπαίκτες του, ζώντας καθημερινά το όνειρο της ζωής του. Να απολαμβάνει το αγαπημένο του ποδόσφαιρο σε έναν ειρηνικό τόπο. Στη Λάρισα.
onlarissa.gr