H πιο συγκινητική ιστορία αγάπης! Η βουτιά στην πισίνα που άλλαξε τη ζωή του Νίκου και της Ανθής!

Αυτό που έγινε, με τον τρόπο που έγινε και τη στιγμή, συγκλόνισε τη ροδιακή κοινωνία! Ένας χρόνος ακριβώς έκλεισε την προηγούμενη Κυριακή από το βράδυ που ο Νίκος Κοντού, αυτό το όμορφο παλικάρι με το χαμόγελο και την τόσο θετική αύρα, έκανε μια βουτιά στην πισίνα ξενοδοχείου που αποδείχτηκε μοιραία για την υπόλοιπη ζωή του.

Κι από τότε Νοσοκομεία, Κέντρα Αποκατάστασης, και το αμαξίδιο που μαρτυρά ότι χτύπησε περίεργα. Χτύπησε στον αυχένα!
Αυτό που συγκλονίζει, όμως, από την πρώτη στιγμή και μέχρι σήμερα, είναι η στάση της Ανθής Παλλά, της γυναίκας του, της συντρόφου του, που οι λέξεις είναι λίγες για να περιγράψουν αυτό που είναι η Ανθή και ό,τι κάνει για εκείνον.

Μήνες πριν ήταν η πρώτη φορά που μίλησα μαζί τους. Και τώρα που επέστρεψαν στο σπίτι τους της πόλης, με την υπέροχη θέα από ψηλά στη θάλασσα, με δέχτηκαν στο σαλόνι τους, εκείνο το ηλιόλουστο μεσημέρι που ο σεισμός της Σάμου έγινε αισθητός και στη Ρόδο.
Όταν το υπόβαθρο σε μία σχέση είναι η αγάπη! Αυτό είναι όλο το νόημα της κουβέντας που κάναμε οι τρεις μας. Αυτή η αίσθηση με ακολούθησε φεύγοντας.

«Με τον Νίκο ήμασταν συμμαθητές στο σχολείο από τη  ΣΤ’ Δημοτικού, μέχρι την Α’ Λυκείου, μου λέει. Εμένα μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που τον είδα, το ήξεραν και στο σχολείο, δεν είναι τώρα να κρυβόμαστε. Εκείνος, μου έκανε τον δύσκολο».

Πότε ανταποκρίθηκε τελικά;
Νίκος: Πολλά χρόνια μετά.
Ανθή: Ήμασταν 20 ετών, ήμασταν στην Αθήνα και οι δύο για τις σπουδές μας, και η κολλητή μου, η Δέσποινα που σήμερα είναι και κουμπάρα μας, κάθε φορά που τον έβλεπε μου έλεγε: «ξέρεις  ποιον είδα;» Όταν πια εμένα μου είχε φύγει εντελώς από το μυαλό, μου έστειλε μήνυμα και μου ζήτησε το τηλέφωνό μου. Δεν το πήρα στα σοβαρά. Τελικά η Δέσποινα έπιασε το τηλέφωνό μου και  του τηλεφώνησε. Από την επόμενη ημέρα είμαστε μαζί.

Παντρευτήκατε πέρυσι στις 25 Οκτωβρίου, και είχατε την πρώτη σας επέτειο την προηγούμενη Κυριακή. Άλλαξε η ζωή σας μέσα σε αυτό τον χρόνο, μετά το ατύχημα του Νίκου στην πισίνα.
Νίκος: Έτσι έτυχε, έτσι έγινε. Τώρα τελείωσε. Ό,τι σου συμβαίνει είναι γεγονότα. Τα γεγονότα καθορίζουν τη ζωή σου, αλλά το πώς θα τα διαχειριστείς, είναι απόφαση. Όλα μέσα στη ζωή είναι. Η ζωή περνάει, εσύ αποφασίζεις αν θα πας μαζί της ή θα μείνεις πίσω.

Κι αποφάσισες να τραβήξεις μπροστά.
Νίκος: Και πριν από το ατύχημα δεν ήμουν άνθρωπος που το έβαζε κάτω. Όμως αν μου έλεγες κάποτε ότι σε μια ημέρα θα τα χάσω όλα, θα έλεγα: «δεν υπάρχει περίπτωση να το αντέξω»…  Όταν σου συμβαίνει κάτι τραγικό υπάρχουν διάφορες φάσεις που περνάς. Και τις περάσαμε όλες. Εγώ τους δύο πρώτους μήνες από το ατύχημα δεν ήξερα τι μου συμβαίνει.
Ανθή: Κανένας δεν είχε συνειδητοποιήσει τι μας συμβαίνει. Προσπαθούσαμε για το καλύτερο, αλλά δεν ξέραμε ποιο είναι αυτό. Όλος ο κόσμος βλέποντας κάποιον σε αμαξίδιο νομίζει πως ο πρώτος του στόχος είναι να περπατήσει. Υπάρχουν όμως στάδια πριν να είναι αυτό καν σκέψη. Εμείς, ιδανικά είχαμε τις οικογένειές μας να μας στηρίζουν, είχαμε τους φίλους μας, είχαμε ο ένας τον άλλο, κι αυτά σε κάνουν να αισθάνεσαι ευγνώμων.

Ιατρικά, τι σου είχε συμβεί ακριβώς;
Νίκος: Κάταγμα στην αυχενική σπονδυλική στήλη. Ο 5ος αυχενικός σπόνδυλος μετατοπίστηκε και συμπίεσε τον νωτιαίο μυελό. Ο νωτιαίος μυελός είναι αυτός που δίνει όλες τις εντολές. Την επομένη του ατυχήματος με χειρούργησε ο Δημήτρης Μακρής και τον ευχαριστώ πολύ. Μετά από περίπου έναν μήνα βγήκα από το νοσοκομείο της Ρόδου και ο πρώτος στόχος ήταν να σηκωθώ από το κρεβάτι. Θέλαμε να περάσουμε τα Χριστούγεννα εδώ στο σπίτι με τις οικογένειές μας, γιατί αυτό είχαμε ανάγκη ψυχολογικά. Είχαμε βάλει το κρεβάτι στη μέση εδώ στο σαλόνι για να βλέπω τη θάλασσα και είχαμε δημιουργήσει μια ομάδα από νοσηλευτές και γιατρούς που έρχονταν στο σπίτι. Τα Χριστούγεννα ήταν η πρώτη ημέρα που σηκώθηκα από το κρεβάτι κι έκατσα σε αμαξίδιο. Όλα τα πράγματα είναι στη ζωή, κι ό,τι τύχει πρέπει να το αντιμετωπίζεις. Ο καθένας κουβαλά τον δικό του σταυρό, δεν είναι ότι ο δικός μας είναι πιο βαρύς. Η ζωή στο αμαξίδιο είναι απλώς διαφορετική. Κάνεις τα πάντα, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Ξαναμαθαίνεις τη ζωή.

Ήταν μεγάλο το σοκ. Εσείς ως ζευγάρι πώς το αντιμετωπίσατε;
Ανθή: Αυτό που έγινε μας έδεσε πιο πολύ. Εγώ ποτέ δεν του χάιδεψα τ’ αυτιά. Και ποτέ δεν άκουσα κάποιον που μπορεί να μου έλεγε πώς να του φερθώ. Ήξερα. Δεν άλλαξε τίποτα  στη συμπεριφορά μου. Είχαμε πολλές μικρές νίκες. Είχα πάρει ένα ημερολόγιο κι έγραφα ό,τι καινούργιο πετυχαίναμε. Εμείς οι ίδιοι άνθρωποι είμαστε που ήμασταν και πριν. Αλλά δεν ήμασταν από την αρχή δυνατοί. Και θα γελάσεις και θα κλάψεις και θα χαρείς και θα τσακωθείς. Όπως όλα τα ζευγάρια.

Είσαι πολύ τυχερός που έχεις αυτή τη γυναίκα δίπλα σου!
Νίκος: Αυτό ίσχυε κι από πριν. Ο πιο τυχερός στον κόσμο!
Ανθή: Είμαστε και οι δύο τυχεροί.

Ήσασταν σε Κέντρο Αποκατάστασης της Ελβετίας, για τρεις μήνες! Και στη συνέχεια της Αθήνας, αλλά και σε έναν σύλλογο της Κομοτηνής!
Νίκος: Πας για να μάθεις να ζεις μ’ αυτό που σου συμβαίνει. Να σε κάνουν ανεξάρτητο, μ’ αυτά που ήδη έχεις. Να μπορείς να φας μόνος σου, να κινήσεις το αμαξίδιο σωστά, να κάθεσαι σε αυτό σωστά, να μεταφερθείς από το κρεβάτι στο αμαξίδιο, να οδηγήσεις ξανά.
Ανθή: Στην Ελβετία κάποια στιγμή χωριστήκαμε λόγω κορωνοϊού. Ο Νίκος στο Κέντρο κι εγώ έξω κι αυτό λίγο μας έριξε. Στο Κέντρο Αποκατάστασης των Αθηνών μείναμε στο ίδιο δωμάτιο, ξαναβρήκαμε ο ένας τον άλλο. Αυτό όμως για το οποίο έχουμε να πούμε τα καλύτερα είναι ο σύλλογος «Περπατώ», στην Κομοτηνή που βοηθάει ανθρώπους με κινητικά προβλήματα και μάλιστα δωρεάν. Μείναμε ένα μήνα και βοηθηθήκαμε πάρα πολύ και οι δύο. Ήταν το ιδανικό μέρος για να βρούμε τα πατήματά μας πριν να επιστρέψουμε σπίτι. Εκεί, με προτροπή του αργυρού παραολυμπιονίκη της κολύμβησης Αλέξανδρου Ταξιλδάρη, έπεσε ο Νίκος πρώτη φορά και σε αγωνιστική πισίνα με προπονητές τους Γιώργο Τρίκα, Σίσσυ Βουζουκίδου και Χρήστο Πετσάνη.

Νίκος. Υπάρχει άγνοια. Ούτε κι εμείς ξέραμε ποιον δρόμο να ακολουθήσουμε. Αν τώρα κάποιος άλλος έχει ένα παρόμοιο ατύχημα, είμαι ο πρώτος που θα πάει να του πει τι να κάνει. Κι εμείς δεν γνωρίζαμε, αλλά ήμασταν τυχεροί γιατί όπου κι αν πήγαμε αποδείχτηκε ότι έπρεπε να πάμε και οι άνθρωποι που συναντήσαμε μάς έδιναν ο καθένας κάτι καλό.

Τα βιντεάκια στο YouTube, πότε τα ξεκινήσατε;
Τον Μάιο. Όλοι ρωτούσαν τους γονείς μας: «πώς είναι ο Νίκος, πώς είναι η Ανθή;». Θέλαμε με αυτά να βλέπουμε την εξέλιξή μας και να δίνουμε δύναμη και σε άλλους. Δεν το είπαμε σε κανέναν. Απλώς ανεβάσαμε το πρώτο βιντεάκι. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Ανεβάζουμε νέο βίντεο κάθε Παρασκευή. Το κανάλι λέγεται Rolling Ever After with Nick & Anthi

Νίκο, σκέφτηκες ποτέ «γιατί σ’ εμένα;». Πόσο άδικο είναι αυτό που σου συνέβη;
Ναι, όχι όμως στη λογική «γιατί σ’ εμένα και όχι σε κάποιον άλλο». Όλα είναι για να γίνουν, δεν είναι αδικία. Μπορεί μέσα από το κακό να προέλθει και κάτι καλό, κι εμείς γι’ αυτό το καλό προσπαθούμε.
Ο Νίκος κάνει κολύμβηση με προπονητή τον Αποστόλη Λάππα, στην πισίνα του «Ροδίων Παιδεία» και οι επιδόσεις του είναι ήδη σημαντικές. Τόσο σημαντικές που τον Ιανουάριο, αν όλα πηγαίνουν καλά, θα αγωνιστεί στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης! Να το, λοιπόν, το καλό, χορεύει μπρος τους!

Πηγή: rodiaki.gr