Εγκλήματα που συγκλόνισαν: Στραγγάλισε την 5χρονη κόρη του εραστή της για να τον εκδικηθεί που την παράτησε

Το τυφλό ερωτικό πάθος βρίσκεται συχνά πίσω από τα πιο ακραία εγκλήματα σε όλο τον κόσμο. Και ένα τέτοιο έγκλημα παρανοϊκού πάθους μεταξύ δύο ανθρώπων οδήγησε στον άδικο χαμό μιας 5χρονης, η οποία δολοφονήθηκε κάτω από ιδιαίτερα απάνθρωπες συνθήκες. Και αυτό απλά για να εκδικηθεί η γυναίκα τον εραστή της, επειδή της είχε ζητήσει να χωρίσουν. Το ειδεχθές αυτό έγκλημα έγινε στην Πάτρα το 1966 και συγκλόνισε όλη την Ελλάδα όχι μόνο για την ηλικία του θύματος, αλλά και για την αγριότητα με την οποία η γυναίκα στραγγάλισε τη μικρή Κατερίνα. Στο ερωτικό αυτό «γαϊτανάκι» εμπλέκονταν η 24χρονη Λίτσα Γ., μοδίστρα στο επάγγελμα, από την Πάτρα, ο Βασίλης Π., πατέρας της Κατερίνας και η πεντάχρονη μικρή.

Όλα περιστρέφονται γύρω από την παράνομη σχέση του πατέρα της Κατερίνας με τη Λίτσα. Η γνωριμία τους είχε γίνει περίπου έναν χρόνο νωρίτερα από το φονικό και ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος, καθώς η Λίτσα βρήκε στον Βασίλη το πρότυπο του άνδρα που της άρεσε πολύ, αρρενωπός και πολύ όμορφος. Η ίδια γνώριζε ότι ο Βασίλης ήταν παντρεμένος με τέσσερα παιδιά, αυτό όμως δεν εμπόδισε το ζευγάρι να προχωρήσει τη σχέση του.

Μάλιστα, από ένα σημείο και μετά όλα γίνονταν εις γνώσιν της συζύγου του Βασίλη, η οποία ανεχόταν τις ερωτικές του περιπέτειες για να μη διαλύσει την οικογένειά της, όπως είπε αργότερα. Είχε αποδεχθεί, δε, την πιο τακτική παρουσία της Λίτσας στο σπίτι, παρουσία των παιδιών τους, τα οποία πλέον την αποκαλούσαν θεία. Η σχέση του ζευγαριού από ένα σημείο και μετά άρχισε να γίνεται προβληματική και να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

Κάθε πλευρά έδωσε τις δικές της εξηγήσεις σε μεταγενέστερη φάση. Ο Βασίλης από τη μεριά του είχε δηλώσει ότι είχε μάθει πως η Λίτσα είχε ρίξει βιτριόλι σε κάποιον πρώην εραστή της, με αποτέλεσμα να έχει καταδικαστεί σε φυλάκιση. Θεώρησε ότι αυτό δεν ήταν καλός οιωνός και βλέποντας ότι ήταν σκληρή και είχε αρχίσει να κάνει σκηνές ζήλιας, της ζήτησε να χωρίσουν.

Η Λίτσα αντέδρασε έντονα σε αυτή την απαίτηση του Βασίλη και σε μία συνάντησή τους στο κέντρο της Πάτρας, παραμονή της γιορτής της Αγίας Αικατερίνης, φέρεται να του είπε «αύριο να μην ετοιμάζεις γιορτή, αλλά κηδεία». Ο Βασίλης δεν έδωσε μεγάλη βάση σε αυτή την απειλή –άλλωστε είχε ακούσει αρκετές το τελευταίο διάστημα– οπότε και δεν έλαβε κάποια μέτρα.

***
Την επόμενη μέρα, ανήμερα της γιορτής της μικρής Κατερίνας, η Λίτσα αποφάσισε να εκτελέσει το σατανικό της σχέδιο. Πήγε στο σχολείο που έκανε μάθημα η μικρή και αφού την πήρε μακριά από τα αδελφάκια της, απομακρύνθηκαν προς ένα δασύλλιο με το πρόσχημα ότι θα της έπαιρνε δώρα και γλυκά για τη γιορτή της. Εκεί, σύμφωνα με τις καταθέσεις της Λίτσας, άρπαξε τη μικρή από τους ώμους και της είπε: «Καιτούλα, τώρα θα πάρω εκδίκηση από τον πατέρα σου». Μετά την έβαλε κάτω πιέζοντας το στήθος της με το γόνατο, και της έσφιξε δυνατά τον λαιμό.

Η μικρή αντέδρασε βάζοντας τις φωνές, παρακαλώντας τη «θεία» της να μην της κάνει κακό. Όμως η στραγγαλίστρια ήταν αποφασισμένη να φτάσει ως το τέλος και πίεσε ακόμα περισσότερο μέχρι η μικρή να χάσει τη ζωή της. Την έριξε σε έναν λάκκο που βρισκόταν εκεί δίπλα και κατηφόρισε προς το κέντρο της Πάτρας. Εκεί συνάντησε έναν λαχειοπώλη και του ζήτησε να καλέσει την Αστυνομία. Όταν έφθασε το περιπολικό, τους οδήγησε στο σημείο που ήταν το άψυχο κορμάκι της 5χρονης Κατερίνας και στη συνέχεια παραδόθηκε.

Στην ανάκριση που ακολούθησε, η ίδια στάθηκε εντελώς ψυχρή και με κυνισμό ομολόγησε τις αποτρόπαιες πράξεις της. Όπως είπε στη δική της κατάθεση, σκότωσε τη μικρή γιατί δεν ήθελε να σκοτώσει τον εραστή της τον οποίο αγαπούσε πολύ. Η ίδια περιέγραψε μία πολύ ασυνήθιστη κατάσταση για τα ήθη της εποχής, με τη σύζυγο του εραστή της να αποδέχεται την παρουσία της και μάλιστα, όπως είπε, κάποια στιγμή της είχε ζητήσει να μετακομίσει και στο σπίτι.

Όσο για την απόφασή της να φτάσει στο έγκλημα, υποστήριξε ότι ο Βασίλης είχε αρχίσει να είναι βίαιος μαζί της και να τη χτυπά, ενώ είχε συνάψει σχέση με μία νέα ερωμένη. Ο φόνος της μικρής Κατερίνας, και μάλιστα ανήμερα της γιορτής της, ήταν ο καλύτερος τρόπος που θα μπορούσε να σκεφτεί για να τον κάνει να πονέσει πολύ.

Η δίκη έγινε στις 23 Φεβρουαρίου του 1967 στο Κακουργιοδικείο της Πάτρας. Μέσα κι έξω από τις αίθουσες των δικαστηρίων είχαν συγκεντρωθεί εκατοντάδες άτομα, καθώς η υπόθεση είχε πάρει μεγάλη έκταση και είχε προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στα χρηστά ήθη της εποχής. Η μέχρι τότε σκληρή και ψυχρή Λίτσα άλλαξε γραμμή, έγινε πιο ευαίσθητη και χρησιμοποιώντας κάθε μέσο προσπάθησε όσο μπορούσε περισσότερο να γλιτώσει τη θανατική ποινή, δηλώνοντας σε κάθε τόνο πόσο μετανιωμένη ήταν.

Από την πλευρά του ο πατέρας της μικρής Κατερίνας παρουσιάστηκε και αυτός σχετικά απαθής, μιλώντας και αυτός ψυχρά για τη σχέση του με τη Λίτσα και όλα όσα είχαν οδηγήσει στον θάνατο το άτυχο κοριτσάκι. Αυτή η συμπεριφορά υπέπεσε στην αντίληψη του Εισαγγελέα, ο οποίος, εκτός από τη φυσική αυτουργό τη Λίτσα, εξαπέλυσε δριμύ κατηγορώ τόσο εναντίον του πατέρα όσο και εναντίον της μητέρας της Κατερινούλας, θεωρώντας τους ηθικούς αυτουργούς για την κοινωνική κατάπτωση στην οποία είχαν οδηγήσει την οικογένειά τους. Η απόφαση που βγήκε καταδίκασε τη Λίτσα σε ισόβια και χρηματικές ποινές καθώς της αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά. Η ίδια, πάντως, ακόμα και μετά την απόφαση δήλωνε ικανοποιημένη που είχε πάρει την πιο σκληρή εκδίκηση από τον εραστή της.