Εγκλήματα που συγκλόνισαν: Η «Μήδεια του Καλαμακίου» που έπνιξε τα τρια παιδιά της

Το Μάιο του 1961 η Ελλάδα συγκλονίζεται από μία υπόθεση παιδοκτονίας που έχει καταγραφεί στα χρονικά ως μία από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες με φόνο μικρών παιδιών. Μία σύγχρονη «Μήδεια του Καλαμακίου» η οποία για να εκδικηθεί τον άνδρα της οδήγησε στον θάνατο τα τρία μικρά παιδιά της.

Η δράστις ήταν η 28χρονη Αμερικανίδα Νίτα Μπέικερ, η οποία ζούσε στην Ελλάδα από το 1960 με τον άνδρα της Τζόελ Μπέικερ και τα τρία τους παιδιά. Το έγκλημα έγινε στις 27 Μαΐου του 1961 και οι λεπτομέρειες που αποκαλύφθηκαν τις επόμενες ημέρες από τις εφημερίδες της εποχής προκάλεσαν τεράστια αίσθηση σε όλη τη χώρα με τη σκληρότητα της μητέρας.

Το ζευγάρι είχε γνωριστεί όταν η Μπέικερ ήταν 18 ετών και παντρεύτηκαν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σιγά-σιγά, όμως, η ρουτίνα άρχισε να γίνεται βαρίδι στη σχέση τους, με την Μπέικερ να ασχολείται κυρίως με την ανάγνωση της Βίβλου και θρησκευτικών βιβλίων και το νεαρό λοχία να λέει στην ανάκριση ότι είχαν απομακρυνθεί συναισθηματικά και κοιμόντουσαν και σε χωριστά κρεβάτια. Έχοντας απογοητευτεί από τη Νίτα, ο Τζόελ γνωρίζει μια νεαρή Ελληνίδα, τη Βενετία Σιταρά, η οποία εργαζόταν στην αμερικανική βάση και αρχίζει να έχει επαφές μαζί της.

Το παράνομο ζευγάρι κάνει εκδρομές, πηγαίνει σινεμά και συναντιέται σχεδόν καθημερινά, κάτι που βάζει σε υποψίες τη Μπέικερ. Υποψίες που επιβεβαιώνονται κάποια στιγμή όταν μέσα σε έναν φάκελο ανακαλύπτει φωτογραφίες του συζύγου της με την Ελληνίδα από κάποια εκδρομή τους. Αυτό λειτούργησε καταλυτικά για την ψυχοσύνθεση της Μπέικερ, η οποία αποφάσισε ότι υπό αυτές τις συνθήκες δεν θα έπρεπε να ζήσει ούτε αυτή ούτε τα παιδιά της. Κι έτσι οδηγήθηκε στο αδιανόητο έγκλημα.

Σύμφωνα με όσα καταγράφηκαν στο αστυνομικό δελτίο, το βράδυ εκείνης της ημέρας, ο λοχίας Τζόελ Μπέικερ μπαίνοντας στο σπίτι της οικογένειας στο Καλαμάκι βρέθηκε μπροστά σε ένα φρικιαστικό θέαμα. Στο πάτωμα της κουζίνας βρισκόταν η σύζυγός του μέσα σε μια λίμνη αίματος, ενώ τα τρία παιδιά τους, ο Τζο, η Σουζάνα και η Κίτι, ήταν νεκρά. Πάνω στο τραπέζι της κουζίνας ήταν ανοιγμένη μια Βίβλος, μέσα στην οποία υπήρχαν υπογραμμισμένες φράσεις που αφορούσαν τη μοιχεία.

Όπως προέκυψε από τις μετέπειτα καταθέσεις της ίδιας, η Μπέικερ είχε στραγγαλίσει στον ύπνο τους με κορδόνι τα τρία της παιδιά και μόνο ο μικρός γιος της προσπάθησε να φέρει κάποια αντίσταση. Οι εφημερίδες της εποχής έχουν πρωτοσέλιδο το συγκλονιστικό έγκλημα της στραγγαλίστριας του Καλαμακίου, η οποία στις πρώτες δηλώσεις της λέει ότι όλα αυτά τα έκανε γιατί δεν μπορούσε να ανεχτεί τις βρωμιές του άνδρα της. Όπως δήλωνε, είχε πάρει την απόφασή της από την προηγούμενη μέρα κι εκείνο το βράδυ τα έβαλε για ύπνο, λέγοντάς τους ότι την επόμενη μέρα θα πήγαιναν κάπου πολύ μακριά.

Στη συνέχεια άνοιξε τη Βίβλο και σημείωσε διάφορα χωρία σχετικά με τη μοιχεία. Μετά πήρε ένα κορδόνι από αλεξίπτωτο και άρχισε να στραγγαλίζει τα παιδιά της. Πρώτα έπνιξε την Κίτι, μετά τη Σουζάνα και τελευταίο τον Τζο. Η Μπέικερ είχε αφήσει ένα σημείωμα στο οποίο έλεγε ότι βαρέθηκε να ζει με τον εφιάλτη της απιστίας και ότι κάνει αυτή την απάνθρωπη πράξη για να εξασφαλίσει ένα ήσυχο και χριστιανικό καταφύγιο στα παιδιά της για να μείνουν μακριά από τον βούρκο μέσα στον οποίο είχε κυλιστεί ο πατέρας τους.

Και του ευχόταν να συνεχίσει να γλεντά τη ζωή του απερίσπαστος πλέον, καθώς δεν θα υπάρχει ούτε εκείνη ούτε τα παιδιά για να τον ενοχλούν και να βλέπουν το κατάντημά του. Στη συνέχεια αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει καρφώνοντας το μαχαίρι στον λαιμό της, όμως ήδη είχε φτάσει στο σπίτι ο σύζυγός της και έτσι κατάφερε να γλιτώσει.

Το δικαστήριο, μέσα στη γενική κατακραυγή και τον αποτροπιασμό για το φρικτό έγκλημα, αποδέχτηκε σε πρώτο βαθμό ότι έπασχε από βαριά ψυχική νόσο και την έστειλε για εγκλεισμό στο ψυχιατρείο. Σε δεύτερο βαθμό, το 1962, η Μπέικερ υποστήριξε ότι ο άνδρας της ήταν βίαιος και ότι σκότωσε τα παιδιά της για να μην τα αφήσει σε αυτόν.

Δεν έδειξε ποτέ κάποιο σημάδι μεταμέλειας. Καταδικάστηκε σε 16 χρόνια κάθειρξη με το ελαφρυντικό της διάπραξης του εγκλήματος εν βρασμώ ψυχής και σε κατάσταση μέτριας συγχύσεως. Όμως της δόθηκε χάρη και έφυγε για την Αμερική το 1963, αφήνοντας πίσω της μια υπόθεση που ακόμα και σήμερα θεωρείται ως σημείο αναφοράς στα εγκληματολογικά χρονικά των παιδοκτονιών στη χώρα μας.