Η τελευταία συνέντευξη της Νόνικας Γαληνέα- Όταν ένιωσε ότι θα χάσει τη ζωή της

Θλίψη σκόρπισε στον καλλιτεχνικό χώρο η είδηση του θανάτου της Νόνικας Γαληνέα. Η σπουδαία ηθοποιός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών, 6 ημέρες πριν από τα γενέθλιά της.

Τον περασμένο Οκτώβριο είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» και είχε μιλήσει για την περιπέτεια που είχε περάσει και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια.

Μάλιστα, είχε περιγράψει τη στιγμή πο ένιωσε ότι θα χάσει τη ζωή της και είχε αναφερθεί στον θάνατο, υπογραμμίζοντας πως δεν τον φοβήθηκε.

«Νιώθω πλήρης µέσα µου»

«Έχασα τις αισθήσεις µου, µε βρήκαν κάτω», είπε αρχικά και αναφέρθηκε στον φόβο που ένιωσε ότι θα χάσει τη ζωή της. «Κοιτάξτε, όλοι θα «φύγουµε» κάποια στιγµή. Θα µπορούσε άνετα να πρόκειται για τη δική µου στιγµή, αλλά είµαι εδώ, είµαι ζωντανή και θεωρώ τον εαυτό µου ιδιαίτερα τυχερό. ∆εν θέλω να ανησυχεί κανείς σας για µένα», είχε σημειώσει.

«Προσωπικά προστατεύω τον εαυτό µου και το ίδιο εύχοµαι σε όλους σας. Όσον αφορά τον θάνατο, όπως ξεκίνησα να εξηγώ, όχι, δεν τον φοβήθηκα. Ο λόγος είναι πως είµαι γεµάτη από πράγµατα που έζησα, νιώθω πλήρης µέσα µου, ολοκληρωµένη. Πιστεύω πολύ στην Παναγία. ∆εν θεωρώ εξάλλου πως τελικά µας έχει µείνει και κάτι άλλο εκτός από την πίστη µας. ∆εν βλέπετε το χάλι στο οποίο βρίσκεται ο κόσµος σήµερα; Αυτό, δε, που συνέβη -και συµβαίνει ακόµη- µε την έξαρση του κορονοϊού είναι τραγικό», είχε πει επίσης.

Τέλος, είχε αποκαλύψει αν είχε νοσήσει από κοροναϊό. «Όχι, δεν κόλλησα γιατί, όπως και να έχει, πλέον δεν πάω πουθενά. Βλέπω τηλεόραση µε πολύ πόνο στο στοµάχι, γιατί θλίβοµαι βαθύτατα. ∆είτε πού καταντήσαµε… Και ο κορονοϊός να µην υπήρχε, τα πράγµατα που αντικρίζω στην τηλεόραση είναι φρικαλέα. Αυτά που λέγονται και ακούµε τώρα πια σε καθηµερινή βάση είναι φόνοι, βιασµοί», είχε καταλήξει. 

Η λαμπρή καριέρα της Νόνικας Γαληνέα

Η σταδιοδρομία της ξεκίνησε το 1963 με εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης, όπου η πρώτη της παράσταση ήταν με τους Όρνιθες του Αριστοφάνη. Συνεργαζόταν με τον Κάρολο Κουν, την Κατίνα Παξινού, τον Δημήτρη Χορν, την Άννα Συνοδινού, τον Αλέξη Μινωτή, τον Δημήτρη Μυράτ κ.ά.

Από το 1969 έζησε και συνεργάστηκε με τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Μαζί, δημιούργησαν δύο θεατρικές σκηνές, το Θέατρο Ιλίσια και το Στούντιο Ιλίσια.

Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Εθνικό θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Αμφιθέατρο ενώ παράλληλα έκανε πολλές συνεργασίες με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και παραστάσεις στη Μεγάλη και στη Μικρή Επίδαυρο καθώς και στο Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο.

Επίσης, βρέθηκε επί σκηνής με αναγνωρισμένους καλλιτέχνες όπως ο Μίνως Βολανάκης, ο Γιάννης Κόκκος, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Ανδρέας Βουτσινάς, ο Stuart Burge, ο Διονύσης Φωτόπουλος, η Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ, ο Νίκος Πετρόπουλος κ.ά.

Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών, ένα μεγάλο διάστημα του χρόνου της έζησε στο Λονδίνο.

Η Νόνικα Γαληνέα έχει μεταφράσει δεκαεπτά θεατρικά έργα, πολλά εκ των οποίων έχουν δημοσιευτεί. Έχει εκδώσει την αυτοβιογραφία της σε βιβλίο με τίτλο «Η ζωή μου» (εκδόσεις Λιβάνη 2005) όπως και το βιβλίο «Επέστρεφε» (εκδόσεις Ιανός, 2007).

Το 2006, βραβεύτηκε με το έπαθλο «Κυβέλη» για την προσφορά της στο ελληνικό θέατρο.

in.gr