Λάκης Γαβαλάς: Το άγνωστο περιστατικό στην φυλακή που τον έκανε να κλάψει

Η ζωή του Λάκη Γαβαλά, του ανθρώπου που γνωρίζει τον χώρο της μόδας όσο λίγοι, έχει επιτυχίες, δόξα, αναγνώριση, λάμψη και ανατροπές. Ο επιχειρηματίας και σχεδιαστής μόδας επιστρέφει την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου, με την Έλενα Κατρίτση και την εκπομπή «Προσωπικά» της ΕΡΤ1 στον Κορυδαλλό, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε. Εκεί θυμάται τα παιδικά του χρόνια, το κατηχητικό που πήγαινε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, τις βόλτες που έκανε στην περιοχή, το ραφτάδικο που έφτιαχνε έφηβος ακόμα τα πρώτα του ρούχα και τα λεωφορεία που έπαιρνε για να φτάσει στο Σύνταγμα.

Μιλά για τους γονείς του και την πειθαρχία που επέβαλε στα παιδιά ο πατέρας του, ο οποίος προσπάθησε ανεπιτυχώς να μάθει στον γιο του τη δουλειά, στο μαρμαράδικο που είχε. Το πατρικό του σπίτι βρισκόταν μόλις διακόσια πενήντα μέτρα από τις φυλακές Κορυδαλλού, όπου βρέθηκε κρατούμενος πριν από μερικά χρόνια, επί 15 μήνες: «Υπήρχε μια κυρία η οποία μας έφερνε στο εκκλησάκι της φυλακής, όπου γινόταν κάθε Κυριακή ο εκκλησιασμός, εικονίτσες και τις μοίραζε. Μια Κυριακή πρωί μού δίνει μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου και εγώ άρχισα να κλαίω κοιτώντας την, γιατί ήρθαν στη θύμησή μου τα παιδικά μου χρόνια».

Ο γνωστός επιχειρηματίας αναφέρεται στην εκτίμηση και την εμπιστοσύνη επωνύμων οίκων μόδας που είχε κερδίσει με πολλή δουλειά και κόπο, στην άνοδο και την πτώση της αυτοκρατορίας του και στις δύσκολες ημέρες που έζησε την περίοδο του εγκλεισμού του: «Αυτό που με έχει σώσει είναι το πείσμα μου να συνεχίσω και να αποδείξω ότι εγώ δεν είμαι κομήτης».

Ο Λάκης Γαβαλάς θυμάται και τις μάχες που έχει δώσει στη ζωή του, τη νίκη που έχει απολαύσει πιο πολύ και την ήττα που του κόστισε περισσότερο και αποκαλύπτει τις ρωγμές που υπάρχουν σήμερα στις σχέσεις του με την οικογένειά του. «Έχω αγαπήσει, έχω αγαπηθεί παραπάνω από ό,τι πρέπει και μου έχουν έρθει ευνοϊκά τα πράγματα. Και θα σου πω τι είναι ευνοϊκό… Ευνοϊκό είναι ότι δεν τρελάθηκα μετά τη φυλακή. Θα μπορούσα να έχω πέσει σε κατάθλιψη. Είμαι καθηγητής μιας σχολής και τα παιδιά με εμπιστεύονται, συγκινούνται μαζί μου, με τις γνώσεις που τους δίνω. Θεωρώ πως έχω κάνει στη ζωή μου περισσότερους κύκλους από αυτούς που είναι στο σύμβολο της σημαίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Θέλω να με θυμούνται ως έναν άνθρωπο που ήταν διαθέσιμος να τον χρησιμοποιήσει η χώρα του ανά πάσα στιγμή». Και συμπληρώνει: «Τη ζωή μου δεν την ξεπουλούσα με τίποτα. Έπρεπε να έχω τους στόχους μου. Συνειδητά, συνετά, πειθαρχημένα. Για μένα αυτό ήταν η μεγαλύτερη πειθαρχία».