Με έχουν συσχετίσει και με την πανδημία. Με λένε… “κορονοϊό του Διαφανίου”.

Είναι ένας από τους ρόλους που αγαπάμε να μισούμε και αν και στις ‘Άγριες Μέλισσες” ο Μελέτης είναι κάτι παραπάνω από αυτό που θα λέγαμε “κακός” στην πραγματική ζωή ο Γιώργος Γεροντιδάκης είναι ένας πολύ γλυκός και ταλαντούχος νέος άντρας.

Διαβάστε ένα μέρος από όσα είπε σε συνέντευξη που έδωσε στο Τηλέραμα και στη συνάδελφο Αθηνά Ζαχαράκη.

Πώς νιώθετε όταν σας πλησιάζει ο κόσμος στον δρόμο;
Ήρεμος! Κάποιος είπε πως “όλοι οι ηθοποιοί θέλουν να γίνουν γνωστοί και μόλις γίνουν φορούν γυαλιά”. Δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Αντιθέτως, το να μου μιλούν είναι κάτι που με ευχαριστεί πολύ, γιατί κάνουμε μια δουλειά που αρέσει και ο κόσμος το αναγνωρίζει και μας θεωρεί φίλους. Άλλωστε, αφού μπαίνω με το “έτσι θέλω” Δευτέρα με Πέμπτη στα σπίτια τους, και εκείνοι με το “έτσι θέλω” με σταματούν. Και σας πληροφορώ πως ακούω πολύ ωραία σχόλια, κυρίως για τη σειρά, κάτι που με ευχαριστεί πολύ περισσότερο από το να ακούω μόνο για μένα. Συνήθως με ρωτούν αν θα… ηρεμήσω, αν θα κλέψω την Πηνελόπη, αυτό είναι το μεγάλο μαράζι τους, ενώ με έχουν συσχετίσει και με την πανδημία. Με λένε… “κορονοϊό του Διαφανίου”. Επίσης ευτυχώς που έκλεισαν το Σύνταγμα λόγω του ιού και δεν με… πυροβόλησαν, αφού “σκότωσα” έναν από τους πιο αγαθούς χαρακτήρες, τον “Γιάννο” (γελάει)

Ήσασταν 11 ετών όταν παίξατε στο «Peppermind». Από τότε έως τώρα σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε;
Έχω περάσει πολύ δύσκολες στιγμές. Έχω πληρωθεί για δουλειές… 2-3 ευρώ ή και τίποτα. Όμως αυτό δεν με αποθάρρυνε. Αντιθέτως, με έκανε να σκυλιάσω και να πω “εγώ θέλω να υπάρχω σε αυτή τη δουλειά, γιατί μου αρέσει, τη γουστάρω”! Έτσι, απέκτησα υπομονή και επιμονή, ενώ όπλισα και το… στομάχι μου με περισσότερη ανέχεια. Έπειτα ήρθαν οι… “Μέλισσες”!

Τώρα, με τις αποστάσεις ασφαλείας που χρειάζεται να τηρούνται, τι θα γίνει με τις ερωτικές σκηνές στο Διαφάνι;
Δεν έχω ιδέα! Περιμένω κι εγώ να δω πώς θα κυλήσει το πράγμα… Πρόκειται για μια άγνωστη συνθήκη, που μας έχει πλήξει όλους, άρα αποκλείεται να μην πλήξει και τον τρόπο γυρίσματος. Και το 1950 πάντως υπήρχε νομίζω στ’ αλήθεια μια αρρώστια, ένα θανατικό, και μήπως σκεφτούν να το ενσωματώσουν στη σειρά, αν και δεν νομίζω. Είναι δύσκολο και δεν ξέρω τι φόρμουλα μπορεί να βρεθεί ώστε να μη χαθεί η μαγεία των “Μελισσών”, που με τόσο κόπο έχουμε χτίσει.