Μια ανοιχτή συζήτηση με τον σιχαμένο εαυτό μου

Ιστορίες καραντίνας επεισόδιο 7

Μικρέ, ελεεινέ, καημένε μου εαυτέ υποκριτή κάτσε λίγο να τα πούμε. Έχουμε τον χρόνο μας πια έτσι δεν είναι; Μπορείς να καπνίσεις αν θες, άλλωστε κανένας ρουφιανάκος δεν ασχολείται με το αν καπνίζεις στην ταράτσα δίπλα στο παιδί σου και στον πατέρα σου που έχει ΧΑΠ. Προς το παρόν οι αγαπημένοι ρουφιάνοι της ζωής μας, “δίνουν” τους παπάδες που κάνουν αντάρτικο και τ’ ανταρτόπουλα που πάνε να κοινωνήσουν.

Ξέρω ότι ζορίζεσαι τούτες τις μέρες γιατί περίμενες να πας στις εκκλησίες σαν πολύ πιστός.  Ξέρω ότι σου χάλασε ο ιός την ηδονή να φτιάχνεις τις μικρές ρουκέτες που θα ξύριζαν κεφάλια, φρύδια, μάτια και χέρια… Βλέπεις περιμένεις το έθιμο να καλύψει την πρόθεση ενός μικρού εγκλήματος, γιατί για το πιο μεγάλο δεν έχεις μέσα στο παντελόνι σου μεγάλο περιεχόμενο να το διεκδικήσεις.

Φυσικά μικρούλη δεν πίστεψες ποτέ ότι κινδύνευες να χάσεις και το δικό σου δάχτυλο ή να χάσεις το φως σου. Δεν το πίστεψες όπως δεν πίστεψες ότι πρέπει να βάζεις ζώνη, ότι πρέπει να φοράς κράνος, ότι πρέπει να μην παραβιάζεις “stop”, να μην προσπερνάς με την μηχανή από δεξιά, να δίνεις προτεραιότητα στους πεζούς. Είσαι λίγο σιχαμένος έτσι; Πόσες φορές σεβάστηκες ουσιαστικά τον εαυτό σου και τον …πλησίον σου ως εαυτόν;

Ψττττττττ …μικρούλη , μέρες που είναι, σκύψε να δεις τα χείλη μου ”ΣΠΑΝΙΑ”.

Σέβεσαι αυτόν που υπολογίζεις γιατί φοβάσαι,  όχι γιατί έχεις καλοσύνη. Υπακούς γιατί φοβάσαι το πρόστιμο, όχι γιατί αγαπάς εσένα και τους άλλους. Τηρείς την καραντίνα για να μην πληρώσεις τα λεφτά, όχι γιατί θέλεις να προφυλαξεις τον περιπτερά ή το παιδί που σου φέρνει τα σουβλάκια.

Λες ότι αγαπάς τον Τσιόρδα που είναι γλυκύτατος,  αλλά πόσες φορές τον δούλεψες;  Έλα τώρα… Κάνεις τον έντιμο και έσπασες την καραντίνα.

Κοίτα μικρούλη, το ξέρουμε και οι δυο. Δεν υπάρχουν περίπου έντιμοι. Δεν υπάρχουν περίπου έγκυες. Μερικές φορές με διασκεδάζεις, Αλλες φορές με κάνεις τρελό από θυμό και Άλλες φορές σε λυπάμαι τέτοιος που είσαι.

Ουρλιάζεις διεκδικώντας να κοινωνήσεις και να πας στις εκκλησίες, ν’ ακούς τις καμπάνες και ν’ ακολουθήσεις επιτάφιο.

Τι κατάλαβες από τροπάρια εσύ; Τι υιοθέτησες από τον Δάσκαλο; Μήπως το “μην κρίνετε, ινα μη κριθήτε… ” Πόσες φορές δεν κούνησες το δάχτυλο, νομίζοντας ότι είσαι εσύ ο άρτιος, ο εργατικός, ο αλληλέγγυος , ο συντρέχτης, ο αφοσιωμένος, ο έξυπνος, ο πετυχημένος, ο σοβαρός, ο ηθικός, ο κοινωνικά απαραίτητος; Πόσες φορές χαμογέλασες ψεύτικα για να σε συμπεριλάβουν στην ατζέντα τους εκείνοι που προσκυνάς δουλικά, μόνο και μόνο γιατί σου αφήνουν φραγκάκια ή γιατί σε κάνουν να νιώθεις σημαντικός; Πόσες φορές αντί να θαυμάζεις την ομορφιά και τον έρωτα δίπλα σου, προσπάθησες να χλευάσεις ή ν’ αποδομήσεις; Πόσες φορές κατάλαβες το “ο αναμάρτητος πρώτος την πέτρα βαλέτω”. Το είχε απαντήσει ο Χριστός, όταν οι Φαρισαίοι της εποχής είχαν συλλάβει μια γυναίκα που είχε απατήσει τον άντρα της η τιμωρία ήταν θάνατος με λιθοβολισμό.

Εσύ πόσους “αμαρτωλούς” για το κυρίαρχο σύστημα περιέθαλψες; Και αν όχι γιατί είσαι φοβισμένος, πόσους δεν έκρινες;

Μικρούλη σε μένα όχι ψέματα ε;

Πόσες φορές έδωσες χώρο και χρόνο, για ν’ αντιληφθείς το βλέμμα του “παρακατιανού “ που σου προσφέρει υπηρεσία; Έλα χαρά μου που δεν είναι έτσι. Να σου θυμίσω τις φορές που έκανες ρεζίλι το γκαρσόνι επειδή έφερε την μπύρα σου όχι τόσο παγωμένη; Να σου θυμίσω το νταηλίκι που έβγαλες στην καθαρίστρια επειδή σε άγγιξε με το σκουπόξυλο; Να σου θυμίσω ότι από την στιγμή που ξεκίνησε η καραντίνα δεν μπήκες καν στην διαδικασία να μάθεις τους μοναχικούς ανθρώπους στην γειτονιά σου;

Πόσες φορές δεν χάρηκες με όσους είχαν και χάσαν τα λεφτά τους Ατιμούλη; Πόσες φορές δεν ενθουσιάστηκες που είδες ν’ αποψιλώνονται οι κάποτε ισχυροί ουρλιάζοντας “καλά να πάθουν αφού δεν πρόσεχαν”.  Έχεις ξεσηκωθεί που είναι Πάσχα και δεν θα φας, δεν θα ψήσεις, δεν θα ξοδέψεις… Μικρούλη μου αυτό σε νοιάζει…  Σιγά τώρα που το σύμπαν και ο μοναδικός Θεός αγάπης, δίνει σημασία αν ζητάς συγχώρεση από παπά, ψυχίατρο, την μάνα σου, τον αδελφό σου, ή την γυναίκα σου . Οι Φαρισαίοι ναι θα δώσουν. Ο Θεός της αγάπης ποτέ.

Οι Φαρισαίοι θα περιμένουν να πας στον Ναό για να δώσεις και στο παγκάρι.  Ο Θεός της αγάπης διέδωσε ότι Ναός είναι το σώμα μας και η προσευχή μπορεί να γίνει παντού. Αν είσαι φίλε απελπισμένος θα προσευχηθείς παντού, δεν θα ψάξεις για το σύμβολο…

Ναι αλλά είναι και γιορτή θα μου πεις και τι θα κάνουμε χωρίς την γιορτή που μάθαμε τόσα χρόνια τώρα.

Σκέψου  Αυτός που θυσιάστηκε για όλους να βλέπει τον καημό που έχεις να στερηθείς ένα πτώμα που θα γυρίζεις γύρω από μια σούβλα με τα μάτια του πεταμένα έξω… Το ξέρω, το ξέρω, θες να μην χαθεί το έθιμο… Έθιμο για ποιό λόγο; Για να γιορτάσεις το Πάσχα. Το Πάσχα άραγε κατάλαβες τι σημαίνει; Λοιπόν μικρούλη για να γιορτάσεις ένα Πάσχα κανονικό, πάρε τον χρόνο σου και μοίρασε λιγότερο κακό απ’ ότι συνήθιζες μέχρι σήμερα.  Α! Και κάνε και κάτι πολύ επαναστατικό. Γράψε λιγότερα ψέματα στα social, καταλαβαίνω ότι σου είναι πολύ δύσκολο αλλά προσπάθησε έστω για μια μέρα.  Ας είναι η Μεγάλη Παρασκευή.

Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.