Διαταραγμένες σκέψεις

Ιστορίες καραντίνας επεισόδιο 5

Γράφω πάλι περασμένα μεσάνυχτα. Πάλι στην ίδια θέση όπως και την τελευταία φορά που τα “είπαμε”,  πάλι μ’ ένα ποτήρι κρασί λευκό παγωμένο μπροστά μου. Σήμερα διάλεξα ένα κρυστάλλινο ποτήρι από τα σερβίτσια της γιαγιάς Αρτέμιδας. Η γιαγιά μου όταν έστηνε τραπέζι με λινά λευκά τραπεζομάντηλα τοποθετούσε τα υπέροχα σερβίτσια  της και τα γαρνίριζε με τα κρυστάλλινα ποτήρια . Πριν καθίσουμε μας έλεγε : “ Προσεκτικά όλοι σας, τα σερβίτσια αυτά σώθηκαν από τους βομβαρδισμούς γιατί τα είχα κατεβάσει στο υπόγειο μαζί με τα ποτήρια”!

Τα επίταξα λοιπόν τα ποτήρια τα κρυστάλλινα τα “καλά” της γιαγιάς! Σκέφτηκα ότι η σύνδεσή μου με αντικείμενα που μέτρησαν καταστροφές και άντεξαν θα μου φέρει τύχη. Πως με κρίνετε;  Διαταραγμένη;  Πιθανόν. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι σημαντικό.  Άνοιξα  τον υπολογιστή και πριν ακόμη ακουμπήσω το πληκτρολόγιο, μου έρχεται η ειδοποίηση από site, ότι έρευνα του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ δείχνει ότι μπορεί ο ιός να τελειώσει το 2022 και προβλέπει ένα νέο lock down από τον Σεπτέμβρη. Καταλαβαίνεις λοιπόν,  ότι απολύτως δομημένες σκέψεις δεν μπορώ να έχω, αλλά διαθέτω ακόμη την κρίση να σε προειδοποιήσω ότι αυτό που θα διαβάσεις δεν διεκδικεί, έπαθλο για την λογική επεξεργασία συνειρμών.  

Στην διαταραχή των σκέψεων εννοείται ότι ρόλο επιβαρυντικό έχουν τα media. Έχεις δει πρόσφατα ας πούμε τον Στραβελάκη να κάνει κουμάντο στους καλεσμένους; Βρε καλό μου παλικάρι,  “κόψε” λίγο γκάζι ν’ ακούσουμε τι λέει ο επιστήμονας από το skype. Τον κάλεσαν τον άνθρωπο από το Θριάσιο  Νοσοκομείο, να μιλήσει για έναν ασθενή που επιβίωσε ενώ είχε ταυτόχρονα Γρίπη, Η1 Ν1 και Κορονοϊό ( όχι δεν ξέρω αν είχε κερδίσει και το φλουρί στην πίτα) αλλά και για έναν δεύτερο ασθενή,  που τον σώσανε οι νοσοκόμοι για να μην πηδήξει από τον τέταρτο όροφο.  Ε!  Δεν με άφηνε ν’ ακούσω τον γιατρό, ο οποίος ήταν και ευγενέστατος. Να πετάγεται, να τον “κόβει” , μπας και ξεχάσουμε ότι εκείνος είναι ο παρουσιαστής!  Είναι μερικοί  ρε φίλε που ακόμη και να τους καθότανε αποκλειστική συνέντευξη με τον Κορονοϊό,  τον εαυτό τους πιστεύουν πιο σημαντικό.  

Θα με ρωτήσεις αν βλέπω πολύ τηλεόραση. Σπάνια. Παρακαλουθώ σε μόνιμη βάση την αγαπημένη μου καθημερινή σειρά : “Τσιόρδα – Χαρδαλιά” αφού πριν λιβανίσω.

Με  βεβαιότητα πια, από τον Σωτήρη Τσιόρδα μπορώ ν’ ακούω όλα τα κακά νέα και να χαμογελάω … Αν δεν ήταν γιατρός και ήταν διαιτολόγος, θα μπορούσα να διατηρήσω ευχάριστη διάθεση,  ακόμη και αν μου ανακοίνωνε ότι έχω πάρει από την τελευταία συνεδρία μας,  δέκα κιλά λίπους…. Ναι θα χαμογελούσα.  Ο Χαρδαλιάς πάλι, πριν μιλήσει, σηκώνεσαι προσοχή ρε φίλε.  Πιστεύεις, ότι αν είσαι καθιστός με τα πόδια πάνω, θα σου έρθει μπάτσος. Τι ψέματα να γράψω μεταξύ μας;  Μόλις πιάσει να μιλάει, σηκώνομαι. Τώρα τον περιμένω. Είναι τόσα τα νεύρα του με όσους θέλουν να σουβλίσουν αρνί, που τον έχω ικανό να φυγαδεύει όλα τα πρόβατα και τα κατσίκια … Θα τα μεταμφιέσει σε πιγκουίνους να δεις. Από την άλλη φίλη, δεν καταλαβαίνω την λύσσα με το σούβλισμα.  Δεν μας νοιάζει ας πούμε ότι δεν θα έχουμε μαντήλι να κλάψουμε τον Μάιο, μας νοιάζει μήπως και δεν σουβλίσουμε αρνί. Πρόσεξε τώρα την διαταραχή στο ανθρώπινο μυαλό. Κάθε Πάσχα  “σφαζόντουσαν” τα ζευγάρια γιατί εκείνη δεν ήθελε να πάει στο χωριό του να “φάει στην μάπα τα πεθερικά” και τώρα αλλάζουν διευθύνσεις και ονόματα για να πάνε εκεί που αναθεμάτιζαν. Σκέψου πόσους κολλητούς είχες που ξετρελαινόντουσαν από χαρά να κάνουν “οικογενειακό Πάσχα”. Κανένας ρε φίλε. Έρχεται τώρα ο Χαρδαλιάς τους δίνει λύση και τον κατηγορούν για τραμπουκισμό. Και άσε στην άκρη τον Χαρδαλιά. Εξήγησέ μου κάτι άλλο. Πως μπορούν να σχεδιάζουν φαγοπότι την ώρα που δεν προλαβαίνουν να καίνε άλλοι τους νεκρούς;  Αυτό πάλι δεν είναι φήμη..Μας το βάζουν και το βλέπουμε. Βλέπουμε και στα ελληνικά χωριά ανθρώπους που ούτε κόλλυβα βράσαν για τους δικούς τους, ούτε τους αποχαιρετησαν στην εκκλησία. Τα βλέπουν, τ’ ακούν και θέλουν να σφαχτεί το αρνί ντε και καλά και αλαλάζουν για καταστρατήγηση των ελευθεριών … 

Α τώρα που έγραψα για ελευθερίες… Τι μας την δίνει τώρα; Που μας έχουν επιβάλει να κάτσουμε στο σπίτι . Τι κάναμε πριν; Κάτσε να σου πω για μένα που δουλεύω από τα 18. Δεκαπέντε ώρες δουλειά στον ιδιωτικό τομέα. Στα περισσότερα κανάλια, δεν είχαμε οπτική επαφή με τον έξω κόσμο. Δεν είχαμε παράθυρα, δεν ξέραμε αν βρέχει, χιονίζει, είχε ήλιο … είχαμε για σκουλαρίκι ένα κινητό στο αυτί, φριζαρισμένοι μπροστά στον υπολογιστή, κάναμε διάλειμμα για συνεντεύξεις ή ρεπορτάζ, με το άγχος να ξεχειλίζει από τα ρουθούνια,  για να μπούμε στο μοντάΖ,  να περάσουμε εκεί σ’ ένα καμαράκι μαζί με τον μοντέρ, πέντε ώρες, για να βγούμε από εκεί και να τσακωθούμε για την διάρκεια, για τα πλάνα, για τους τίτλους, για την “θεία μου την ποθητή“.  Αυτή η ζωή που κάναμε σ’ ένα ίδρυμα που το λέγανε “κανάλι” ή “πολυεθνική “ ή σούπερ μάρκετ, ή φαρμακοβιομηχανία   με κρεσέντο την τελευταία δεκαετία του τρόμου , λεγόταν “ζω ελεύθερα;” Φυσικά είχαμε και μερικές εναλλαγές. Πηγαίναμε σε ψυχίατρο , ψυχολόγο, οικογενειακό σύμβουλο, εναλλακτικό, ενεργειακό, αστρολόγο, καφετζού, χαρτού, για να ξαναγυρίσουμε πίσω τον κύκλο που μας είχε κοπεί, να ξαναβγάλουμε τρίχες γιατί τις χάναμε, να χάσουμε το λίπος στην κοιλιά , να πάμε τουαλέτα, να συστηθούμε με κανονικό τρόφιμο και όχι με πλαστικό, να μας μεταφράσουν την γλώσσα των παιδιών μας. Τελικός σκοπός αυτής της φρενίτιδας, να μαζέψουμε φράγκα να τα κάνουμε ντεκόρ στα περιοδικά ή “σκηνικό “ στα social για καλές selfie . Τι χάσαμε προς το παρόν μένοντας σπίτι; Τα αγαπημένα ιδρύματα που ήμασταν έγκλειστοι. Αυτά διεκδικούμε τώρα λοιπόν. Για να λέμε και μερικές αλήθειες με αφορμή την σαρακοστή. Έχεις εσύ γνωστή που να έκανε παιδί εύκολα τα τελευταία είκοσι χρόνια;  Εγώ καμμία. Όλες με εξωσωματική. Έχεις γνωστή που να γέννησε φυσιολογικά; Εμένα όλες με καισαρική. Έχεις στο περιβάλλον σου άτομο χωρίς καρκίνο; Έχεις στην παρέα άτομο χωρίς αυτοάνοσο; Για σκέψου λίγο … Όχι τίποτ’ άλλο,  αλλά για να σκεφτούμε, σοβαρά όμως, , την “ελεύθερη” πριν κορονοϊό ζωή μας,

Φυσικά και δεν περνάμε καλά τώρα.  Η μία κατάσταση δεν καταργεί την άλλη. Έχουν βάλει ας πούμε 6 προϋποθέσεις εξόδου. Και αν κάποιος είναι ερωτευμένος και θέλει το άλλο κορμί. Α πα πα… Απαγορεύεται. Όλοι οι ηλικιωμένοι ας πούμε, πρέπει σε μια νύχτα να ξέρουν το e banking και  όλοι οι ελεύθεροι ( λέμε τώρα ) το cyber sex …  

Να σου πω τώρα που το σκέφτομαι, τον Χαρδαλιά, με τα νεύρα που έχεΙ,   τον έχω ικανό να βάζει πλατφόρμα για να εκπαιδευτούμε όλοι σε αυτή την εναλλακτική και να ξεκινήσει ο ίδιος την εκπαίδευσή μας. 

Πάντως στην απορία γιατί οι άντρες είναι περισσότεροι οι νεκροί σε σχέση με τις γυναίκες, τολμώ πια να πιστεύω, ότι η ανακοίνωση των ηλικιών κάνει όλες τις κυρίες πιο “μαζεμένες”. Αλλά ως γυναίκα το γράφω, γλυτώνεις από τον ιό και σε παραμονεύει ο ρεπόρτερ…  Τον βλέπω στημένο με το μικρόφωνο μπροστά σε σούπερ μάρκετ. Ρωτάει λοιπόν την “συμμαθήτρια “ που περιμένει στην σειρά.  “Πόσο χρονών είστε και τι κάνετε εδώ ;” Έλα τώρα, βάλε τον εαυτό σου στην θέση της.  Και απαντάει η “συμμαθήτρια “. “Πενήντα και περιμένω ν’ αγοράσω τα πράγματα της εβδομάδας “ …. Απο εκεί που μας ξεσκίσανε για τα “προσωπικά δεδομένα“ , τώρα ξαφνικά θεωρούν πάρα πολύ λογικό, φυσιολογικό, δημοκρατικό, να δείχνουν πρόσωπα, ν’ αναφέρουν ονόματα, να ζητάνε ηλικίες και σε λίγο σεξουαλική προτίμηση 

Α τώρα που έγραψα για σεξουαλική προτίμηση. Έχει φανταστεί κανένας τι θα γινόταν αν την εποχή του AIDS υπήρχε διαδίκτυο και ιδιωτικά κανάλια;  Αν κρίνω απο τις αναρτήσεις και τις συνωμοσιολογίες, θα είχαν εξολοθρευτεί εκατομμύρια ομοφυλόφιλοι στην γΗ,  από τους “υγιείς στρέιτ“ . Αν τώρα με τον κορονοϊό γράφονται, λέγονται και γίνονται share , συγκλονιστικές απόψεις,  δεν θέλω να διανοηθώ τι θα γινόταν τότε. 

Όπως δεν μπορώ να διανοηθώ όλο τον πλανήτη να διαθέτει ηλεκτρικό ρεύμα,  καθαρό νερό και κοινοβουλευτικές εκλογές, Στρατούς διαλυμένους, τους πλούσιους να μοιράζουν τ’ αγαθά τους στους φτωχούς, τους άνδρες να φέρονται ισότιμα στις γυναίκες τους, τους δολοφόνους να γίνονται νοσοκόμες. Ποιός νομίζει ότι είμαστε ώριμοι για κάτι τέτοιο .

Θα κλείσω αυτές τις διαταραγμένες σκέψεις με το μεγάλο παράπονο του Καλιγούλα,  ο οποίος είχε μεγάλη ανησυχία για την εποχή του που έμοιαζε να μην κινδυνεύει από μεγάλη καταστροφή και ευχόταν να συμβεί μια στρατιωτική πανωλεθρία, ένας λιμός, μια πανώλη, μια μεγάλη πυρκαγιά …

Όσο πιο αξιοθρήνητοι οι άνθρωποι,  τόσο πιο φανφαρόνοι οι ηγέτες και τόσο πιο σαδιστικά τα μέσα μαζική “ενημέρωσης” . Τελείωνω  το κρασί μου και πάω να συνεχίσω το “ Κατασκευάζοντας τον εχθρό “ του Ουμπέρτο Έκο.