Οι ηθοποιοί έχουμε πολλά σκοτάδια. Το κοινό πρέπει να ξέρει ότι όσο πιο αγαπητός είναι ένας ηθοποιός…

Συνέντευξη στο περιοδικό  7 Μέρες Tv και στη Νιόβη Καραπιπέρη  έδωσε ο  Χρήστος Λούλης και μεταξύ άλλων μίλησε για τις καταγγελίες στο  χώρο του θεάτρου.

Θεωρείτε ότι η πληγή που άνοιξε με τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου θα μείνει ανοιχτή;

Όχι δεν θα μείνει. Πρώτα από όλα, είναι ωραίο να καταλάβει ο κόσμος πως οι ηθοποιοί που θαυμάζει κι αγαπάει δεν είναι φανταστικοί χαρακτήρες γραμμένοι από κάποιο χέρι ως δισδιάστατα πρόσωπα ή ως καρικατούρες. Είμαστε άνθρωποι και ως τέτοιοι έχουμε τα ωραία μας και τα πολύ άσχημα μας. Όπως όλοι, έχουμε τα σκοτάδια μας κι έχουμε και τα φώτα μας. Τις ωραίες μας στιγμές, τις εμπνευσμένες, έχουμε και τις στιγμές που μας παίρνει από κάτω ένας κακός εαυτός. Και ο χώρος του θεάτρου, με αυτό που έγινε, θα ενηλικιωθεί. Δεν υπάρχουν πια αλάνθαστες αυθεντίες, που θα τους συγχωρούνται τα πάντα, ό,τι κι αν κάνουν. Θα ενηλικιωθεί όμως και το κοινό, ώστε να καταλάβει, ελπίζω, ότι δεν είναι δυνατόν να περιμένει για έναν ηθοποιό να είναι στην ζωή του, όπως ήταν σε ένα ρόλο που μπορεί να θαυμάζει. Να ξέρει, δηλαδή, ότι όσο πιο αγαπητός είναι ένας ηθοποιός όταν βγαίνει στον δρόμο τόσο μεγαλύτερο βάρος νιώθει από αυτήν την αγάπη. Αυτή η αγάπη είναι μια πίεση που θα τον αναγκάσει κάποια φορά να μην είναι ο εαυτός του. Επίσης, πρέπει να θυμόμαστε ότι το πράγμα υπάρχει παντού, όχι μόνο στο θέατρο. Απλώς σε εμάς είναι πιο γαργαλιστικό, όχι μόνο επειδή αφορά πρόσωπα που τα ξέρουμε αλλά ακριβώς αυτόν που ξέρουμε τον έχουμε συνδέσει με κάτι πολύ αστείο, γλυκερό ή ανώδυνο. Όχι. Οι ηθοποιοί έχουμε πολλά σκοτάδια. Και συνεχώς τα αναμοχλεύουμε για να υποδυθούμε κάποιον ρόλο απαιτήσεων. Απλώς υπάρχουν άνθρωποι ισορροπημένοι που δεν θέλουν να κάνουν κακό στους διπλανούς τους, και υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι τους ανήκει ο κόσμος. Δεν έχει να κάνει με τον χώρο αλλά με την ποιότητα του καθενός.