Η εξομολόγηση της Μαρίας Ελένης Λυκουρέζου: Στο λύκειο όταν η μητέρα μου βρήκε κοκαΐνη στο γραφείο μου…
Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στον Αντώνη Σρόιτερ εξομολογήθηκε πώς ξεκίνησε τα ναρκωτικά σε ηλικία μόλις 14 ετών. Περιέγραψε τα δύσκολα χρόνια που πέρασε όταν ήταν απόλυτα εξαρτημένη από την κοκαΐνη και εξήγησε πώς κατάφερε να ξεφύγει από την «εικονική πραγματικότητα» των χημικών ουσιών που κατέστρεφαν την ζωή της. Ανέφερ ότι αυτό που την […]Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στον Αντώνη Σρόιτερ εξομολογήθηκε πώς ξεκίνησε τα ναρκωτικά σε ηλικία μόλις 14 ετών. Περιέγραψε τα δύσκολα χρόνια που πέρασε όταν ήταν απόλυτα εξαρτημένη από την κοκαΐνη και εξήγησε πώς κατάφερε να ξεφύγει από την «εικονική πραγματικότητα» των χημικών ουσιών που κατέστρεφαν την ζωή της. Ανέφερ ότι αυτό που την βοήθησε ήταν η απομόνωση από τον κοινωνικό της περίγυρο και η επιστροφή σε έναν πιο φυσικό τρόπο ζωής με γυμναστική και υγιεινή διατροφή. Αποκάλυψε πως καταλυτικό ρόλο στην προσπάθειά της αυτή έπαιξε η μητέρα της Ζωή Λάσκαρη, η οποία, όπως είπε , ήταν πάντα δίπλα της.
“Στο λύκειο, σαν τιμωρία, η μητέρα μου έβγαλε την πόρτα από το δωμάτιο μου – ως έφηβη, που το μόνο πράγμα που θες είναι να κλείνεις την πόρτα και να είσαι μόνος σου – γιατί είχε βρει κοκαΐνη στο γραφείο μου. Η τιμωρία της ήταν να μην έχω ιδιωτικότητα και να μου βγάλει την πόρτα για περίπου έξι μήνες…Τέλη γυμνασίου, αρχές λυκείου, η πρώτη εμπειρία ήταν με το τσιγάρο. Οι πρώτες φορές ήταν φανταστικά, που λες “πω πω τι κάνω”. Ποτέ όμως δεν κατηγόρησα κανέναν για ότι έκανα στη ζωή μου. Ήταν επιλογή μου, ήθελα να το κάνω…Πιστεύω ότι το τσιγάρο είναι το άνοιγμα για να πας στα επόμενα. Τουλάχιστον έτσι όπως το βίωσα εγώ. Το πιστεύω πάρα πολύ γιατί μου συνέβη. Μετά το τσιγάρο θες κάτι παραπάνω. Να δεις τι είναι η κοκαΐνη, τι σου προκαλεί. Υπήρχε στην παρέα μου και εγώ απλά κάποια στιγμή ήθελα να δοκιμάσω. Δοκίμασα, μου άρεσε και έκανα για κάποιο διάστημα. Όταν έμεινα μόνη μου, εκεί, ξέφυγε η κατάσταση. Μου έδινε μια ευφορία, μια χαρά, μια κοινωνικότητα. Ήταν κάτι διαφορετικό, κάτι παράνομο, κάτι κακό και μου άρεσε…
Όταν παίρνεις κόκα φαίνεται. Άμα δω κάποιον, τώρα που έχω σταματήσει, τον καταλαβαίνω. Οπότε προφανώς εμένα με καταλάβαιναν αλλά δεν με ένοιαζε… Στα 23 άρχισα λίγο, σιγά σιγά, να κάνω πίσω. Μου πήρε δυο χρόνια να το σταματήσω. Όταν άφηνα την παρέα μου, εξαφανιζόμουν δίχως γεια και ήθελα αν πάω σπίτι μόνη να πιω κοκαΐνη κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει. Μια μέρα λέω τέρμα. Έκλεισα το κινητό μου, εξαφανίστηκα από όλους και έφυγα. Έπρεπε να φύγω από αυτό το πράγμα και το πρώτο πράγμα είναι ο κύκλος, το περιβάλλον σου. Το έξω”, έιπε μεταξύ άλλων με ειλικρίνεια η Μαρία Ελένη.