Γιώργος Γεροντιδάκης: Τι δεν λείπει ποτέ από το σακίδιο του;

Στο rejected.gr και στον Γιώργο Παπανικολάου, αποκάυψε ο γοητευτικός “Μελέτης” από τις “Άγριες Μέλισσες” τι δεν λείπει ποτέ από το σακίδιο του.

Δύο θέματα που ταλανίζουν το μυαλό μου τα περισσότερα χρόνια που ζω: είναι δύο λέξεις, που αν και μικρές παίζουν σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά μου. Είναι το «Χάος» και η «Τάξη». Από πολύ μικρή ηλικία, προσπαθώ να καταλάβω πώς γίνεται αυτές οι δύο μαγικές λεξούλες να συνυπάρχουν στη ζωή μου. Με τα χρόνια αποφάσισα ότι έπρεπε να συμφιλιωθώ μαζί τους, για να μπορούμε να είμαστε όλοι καλά. Βέβαια, στήριγμα σε αυτή την προσπάθεια ήταν η δουλειά η οποία κατάφερε να με οργανώσει σ’ έναν χαοτικό χώρο. Άρχισα, λοιπόν, να παρατηρώ τους υπόλοιπους συναδέλφους, πώς ερχόντουσαν στις πρόβες,στα γυρίσματα και προσπάθησα σιγά-σιγά να καταλάβω τον τρόπο και την όμορφη οργάνωση που είχαν..

Αποφάσισα, λοιπόν, να έχω σακίδιο μαζί μου στην πρόβα, πράγμα αλλόκοτο για μένα, και εκείνη την στιγμή ανακάλυψα ένα καινούργιο κόσμο.. άρχισα, λοιπόν, να κατανοώ περισσότερο τη γυναικεία ψυχοσύνθεση και να μην απορώ κάθε φορά που βλέπω μία γυναίκα να βγάζει την προίκα της μέσα από μία τσάντα.. Κάπως έτσι έγινα και εγώ.. Όπως καταλάβατε αυτή τη στιγμή επικρατεί το χάος μέσα μου.

Αλλά ας επανέλθουμε στην τάξη, το σακίδιο λοιπόν έγινε μόνιμος σύντροφος τα τελευταία χρόνια. Θα χαρακτήριζα αυτή τη σχέση σαν μία σχέση που δεν μπορείς να ξεφύγεις ποτέ, είναι πάντα εκεί για σένα.  Ακόμα και αν το ξεχνάς, ακόμα και αν έχεις καιρό να το πάρεις μαζί σου. Σε περιμένει καρτερικά και όταν του δώσεις τη χαρά να σε συντροφέψει υπομένει αδιαμαρτύρητα το απίστευτο βάρος που το φορτώνεις. Το να πω τι ακριβώς κουβαλάω μαζί μου καθημερινά είναι μάταιο. Θα έπρεπε να γράψω τόμο για αυτό. Ίσως κάποια άλλη στιγμή.. Επιφυλάσσομαι… Ένα από τα πράγματα που δεν λείπουν ποτέ από το σακίδιό μου και είμαι ικανός αν δεν το δω μέσα να γυρίσω να το πάρω είναι η κολόνια μου και ο λόγος είναι διότι πιστεύω πως το άρωμα μας χαρακτηρίζει, είναι ένα στοιχείο του εαυτού μας και προσωπικά οι μυρωδιές με κάνουν να μην ξεχνώ ανθρώπους, καταστάσεις, καλές και όμορφες στιγμές, αλλά και δύσκολες εποχές στη ζωή μου. Βέβαια, από την άλλη δεν μπορεί να λείπουν και οι «βιταμίνες», ένας παράγοντας πολύ σημαντικός για εμάς τους ανθρώπους στη σημερινή κοινωνία. Και τέλος, άφησα το προφανές, το θεατρικό κείμενο και τις σημειώσεις μου – χωρίς αυτά δεν θα πήγαινα στην πρόβα, είναι ολόκληρος ο κόσμος ενός ανθρώπου που ασχολείται με την υποκριτική, χωρίς εκείνο νιώθω λειψός.