Alain Delon και Romy Schneider – Από το μίσος στην παθιασμένη αγάπη και στο γράμμα χωρισμού

Όταν η Romy γνώρισε τον Alain (εικόνα πάνω από Getty Images/ Ideal Image) ήταν ακόμα και οι δύο στα 20 τους. Αν και η μητέρα της Γερμανoγαλλίδας ηθοποιού διαφωνούσε με αυτόν τον έρωτα, η Romy έφυγε από το σπίτι της για να ζήσει με τον Alain.

Μετά από πέντε χρόνια μαζί, ο Alain αποφάσισε να αφήσει τη Romy για μια άλλη γυναίκα –και το έκανε με ένα γράμμα.

Αντίθετες προσωπικότητες

Η ερωτική ιστορία του Alain και της Romy είναι ένα συναισθηματικό και πολιτιστικό σύμβολο της δεκαετίας του 1960, μιας εποχής κατά την οποία οι δύο θρύλοι του γαλλικού κινηματογράφου βρίσκονταν σε εκτόξευση.

Η συνάντησή τους στα γυρίσματα της ταινίας «Christine» το 1958 αποτέλεσε την αφετηρία ενός παθιασμένου ειδυλλίου. Παρά τις αντίθετες προσωπικότητές τους -η Romy, η ζωηρή αυστριακή ηθοποιός (μεγάλωσε στη Βιέννη), και ο Alain, ο γοητευτικός νεαρός με το άψογο στυλ και την ίσια χωρίστρα- η σύνδεσή τους ήταν καταιγιστική.

Αποφάσισαν να εγκατασταθούν μαζί σε ένα triplex που βρισκόταν στα δυτικά του Παρισιού, ένα μέρος βουτηγμένο στον ρομαντισμό, σκαρφαλωμένο πάνω από τον Σηκουάνα και κοντά στο σπίτι του Μπαλζάκ.

Τα «ουράνια, γαλάζια μάτια του», η κομψή του εμφάνιση, το ευγενικό του χαμόγελο και το φυσικό του χάρισμα είχαν τραβήξει την προσοχή της

Ένα αργό και ταραχώδες ξεκίνημα στο ρομάντζο τους

Το 1958 η Romy Schneider ήταν διεθνής σταρ και σε ηλικία μόλις είκοσι ετών είχε ήδη παίξει και πρωταγωνιστήσει σε έντεκα ταινίες. Έκανε τεράστια επιτυχία και έγινε η αγαπημένη του αυστριακού λαού λόγω της ερμηνείας της ως «Σίσσυ», της αυτοκράτειρας Ελισάβετ της Αυστρίας, σε μια σειρά τριών ταινιών του Ernst Marischka.

Η φήμη που απέκτησε εκείνη την περίοδο της έδωσε το προνόμιο να επιλέγει τους συμπρωταγωνιστές της στις επόμενες ταινίες της. Για την πρώτη της γαλλική ταινία, «Christine», επέλεξε τον Alain Delon, έναν όμορφο και σχετικά άγνωστο ακόμη ηθοποιό εκείνη την εποχή.

Τα «ουράνια, γαλάζια μάτια του», η κομψή του εμφάνιση, το ευγενικό του χαμόγελο και το φυσικό του χάρισμα είχαν τραβήξει την προσοχή της.

Δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά

Συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο αεροδρόμιο Orly στο Παρίσι, όπου είχε διοργανωθεί μια εκδήλωση Τύπου από την παραγωγή της επερχόμενης ταινίας τους «Christine».

Όταν ο Alain είδε τη Romy να κατεβαίνει τις σκάλες, άρπαξε την ανθοδέσμη από ένα μέλος του συνεργείου και της την έδωσε ως δώρο καλωσορίσματος.

Δεν ήταν όμως έρωτας με την πρώτη ματιά.

Η πρώτη εντύπωση της Romy για τον Alain ήταν ότι «είναι πολύ όμορφος με μοντέρνο χτένισμα, γραβάτα και άψογη εμφάνιση με μοντέρνο κοστούμι». Ουσιαστικά τον θεωρούσε αλαζόνα, ενώ από την άποψη του Alain η Romy του φαινόταν ελαφρώς πομπώδης και θεατρική.

«Συχνά κάναμε αυτή την ερωτική ερώτηση: “Ποιος ερωτεύτηκε πρώτος, εσύ ή εγώ;”. Μετρούσαμε “Ένα, δύο, τρία!” και μετά απαντούσαμε ομόφωνα: “Ούτε εσύ ούτε εγώ!”. Μαζί! »

Αμοιβαία δυσπιστία και προκατάληψη

Η αρχική τους αντιπάθεια επιτεινόταν από το γεγονός ότι δεν μιλούσαν ο ένας τη γλώσσα του άλλου, γεγονός που καθιστούσε την επικοινωνία μεταξύ τους δύσκολη.

Στο πλατό η κακή εικόνα που είχαν ο ένας για τον άλλον και η δυσκολία τους να συνεννοηθούν οδήγησαν σε αμοιβαία δυσπιστία και προκατάληψη.

Η αναπόφευκτη ένταση οδήγησε σε θυελλώδη συμπεριφορά και καυγάδες. Το άκαμπτο και τελειομανές γερμανικό ταμπεραμέντο της δεν ταίριαζε με την αδιάφορη και μπλαζέ γαλλική συμπεριφορά του, η οποία αποδεικνυόταν από τη συνεχή καθυστέρησή του στα γυρίσματα.

Getty Images/ Ideal Image

Από το μίσος στην παθιασμένη αγάπη

Ωστόσο, όπως συχνά λέγεται, το μίσος και η αγάπη είναι στην πραγματικότητα απλώς τα αντίθετα άκρα του ίδιου φάσματος. Σιγά σιγά, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στη Βιέννη, οι αντίθετες προσωπικότητές τους, που στην αρχή προκαλούσαν εκνευρισμό και εκρήξεις θυμού, μετατράπηκαν σταδιακά σε αμοιβαίο θαυμασμό του ενός για τη μοναδικότητα του άλλου.

Άρχισαν να ερωτεύονται αντικατοπτρίζοντας κυριολεκτικά τους χαρακτήρες που υποδύονταν στην ταινία.

Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε από το περιοδικό Paris Match, ο Alain Delon θυμάται: «Συχνά κάναμε αυτή την ερωτική ερώτηση: “Ποιος ερωτεύτηκε πρώτος, εσύ ή εγώ;”. Μετρούσαμε “Ένα, δύο, τρία!” και μετά απαντούσαμε ομόφωνα: “Ούτε εσύ ούτε εγώ!”. Μαζί! ».

«Θα σε αποχαιρετήσω στον πιο μακρύ αποχαιρετισμό, Puppelé μου. Έτσι σε αποκάλεσα. Σημαίνει “μικρή κούκλα” στα γερμανικά»

«Μόνο αυτός με διαμόρφωσε ως γυναίκα»

«Ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου ήταν και θα είναι πάντα ο Alain. Είναι πάντα εκεί όταν χρειάζομαι έναν ώμο για να κλάψω… ακόμα και σήμερα ο Delon είναι ο μόνος άνθρωπος στον οποίο μπορώ να βασιστώ. Μόνο αυτός με διαμόρφωσε ως γυναίκα. Ακόμα κι αν με πλήγωσε πολύ όταν με άφησε, ωρίμασα εξαιτίας αυτού» θα πει κάποια στιγμή, αργότερα, η Γερμανογαλλίδα ηθοποιός μιλώντας για τον μεγάλο της έρωτα.

Αφού τελείωσε την ταινία, ο Alain έβαλε διακριτικά ένα γράμμα στην τσάντα της Romy, λίγο πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο της για την επιστροφή στην Αυστρία. Εκείνο το βράδυ ξέσπασαν και οι δύο σε σπαραξικάρδια δάκρυα συνειδητοποιώντας πόσα πολλά σήμαινε ο ένας για τον άλλον.

Απόσπασμα από το γράμμα χωρισμού του Alain στη Romy

«Αποχαιρετώ την  Puppelé μου

Σε βλέπω να κοιμάσαι. Είμαι μαζί σου, δίπλα στο κρεβάτι σου. Φοράς έναν μακρύ μαύρο φόρεμα με κόκκινα κεντήματα στο μπούστο. Είναι λουλούδια, νομίζω, αλλά δεν τα κοιτάζω. Θα σε αποχαιρετήσω στον πιο μακρύ αποχαιρετισμό, Puppelé μου.

Έτσι σε αποκάλεσα. Σημαίνει “μικρή κούκλα” στα γερμανικά. Δεν κοιτάζω τα λουλούδια, αλλά το πρόσωπό σου και σκέφτομαι ότι είσαι όμορφη, και ποτέ, ίσως ποτέ δεν ήσουν τόσο όμορφη. Νομίζω επίσης ότι είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου -και στη δική σου- που σε βλέπω ήρεμη και γαλήνια.

Είσαι τόσο ήσυχη, είσαι τόσο ωραία , πόσο όμορφη είσαι. Μοιάζει σαν ένα χέρι να σκούπισε απαλά  από το πρόσωπό σου όλες τις εντάσεις, όλα τα άγχη της ατυχίας.

Getty Images/ Ideal Image

Αγαπηθήκαμε χωρίς λόγια, στην αρχή. Κοιταχτήκαμε και γελάσαμε. Puppelé… Και εγώ ήμουν ο “παππούς”. Μετά από μερικούς μήνες, δεν μιλούσα ακόμα γερμανικά, αλλά εσύ μιλούσες τόσο καλά γαλλικά και παίξαμε στο θέατρο στη Γαλλία. Ο Βισκόντι ήταν ο σκηνοθέτης. Μας είπε ότι μοιάζαμε και είχαμε, ανάμεσα στα φρύδια, το ίδιο V των ρυτίδων, από θυμό, φόβο για τη ζωή και άγχος.

Το ονόμασε «V του Ρέμπραντ» γιατί, είπε, ότι ο ζωγράφος αυτός είχε «V» στις αυτοπροσωπογραφίες του. Σε βλέπω να κοιμάσαι. Το «V του Ρέμπραντ» διαγράφεται… Δεν έχεις φόβο. Δεν φοβάσαι πια. Είσαι σε μεγαλύτερη εγρήγορση. Δεν είσαι πλέον κυνηγημένη. Το κυνήγι τελείωσε και ξεκουράζεσαι…».

Πηγή: Grace