Το έγκλημα που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία: Ο καθηγητής μουσικής που τσιμέντωσε τη γυναίκα του στη Φιλοθέη

«Φτου ξελευτερία» είναι ο τίτλος του διαδικτυακού ημερολογίου του καθηγητή μουσικής Γιάννη Κατσιλάμπρου που εξέτισε μόλις 7 χρόνια στη φυλακή για τη δολοφονία της γυναίκας του το 2008 κι από το 2015 κυκλοφορεί ελεύθερος. Στις 206 σελίδες καταθέτει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του για το διάστημα που έμεινε στη φυλακή. Στην εισαγωγή του ημερολογίου του το οποίο ολοκλήρωσε τον Σεπτέμβριο του 2015 αναφέρει ότι «πριν από επτά χρόνια αφαίρεσα τη ζωή της γυναίκας μου. Πριν από επτά χρόνια σκότωσα το όνειρο που ο ίδιος γέννησα και ανάθρεψα. Πριν από επτά χρόνια άφησα ορφανά τα παιδιά μου με μια μαμά νεκρή με ένα μπαμπά ζωντανό-νεκρό.

Μέσα σε αυτά τα επτά χρόνια βίωσα τις συνέπειες αυτού του δράματος. Είδα στον ουρανό, χωρίς να καταφέρω να δω τίποτα. Τίποτα, όσο κι αν έψαξα. Ούτε ένα σημάδι. Είδα τα παιδιά μου να πονούν και να απορούν. Είδα τα παιδιά μου λίγο-λίγο να απομακρύνονται, καθώς η δυνατότητα επικοινωνίας ολοένα μειωνόταν και τελικά μηδενίστηκε. Είδα τη μορφή στον καθρέφτη. Τη μίσησα, μα όχι αρκετά.

Την άφησα να ζήσει. Είδα τους γονείς μου να με επισκέπτονται στη φυλακή. Είδα τον αδελφό μου για τελευταία φορά. Μα είδα επίσης φως. Μου τό ’δειχναν τα μάτια εκείνων των ελάχιστων που στάθηκαν δίπλα μου αυτά τα χρόνια. Το ακολούθησα. Κάποια στιγμή ο χρόνος κουράστηκε.

Η ζωή ήρθε πιο κοντά. Η αρχική ποινή της ισόβιας κάθειρξης μειώθηκε στο εφετείο. Γεγονότα και συναισθήματα ακραία. Ορισμένα τα κατέγραψα, άλλοτε γράφοντας ένα τραγούδι κι άλλοτε κρατώντας σημειώσεις στο ημερολόγιό μου».

Ενώ στον επίλογό του αναφέρει «Μόνη μου ελπίδα είναι πλέον να ξεκινήσω απ’ την αρχή. Ξέρω πως τα χρώματα που θα χρησιμοποιήσω για να καλύψω το σκοτάδι θα έχουν πάντα μια σκιά θανάτου στη ζωντάνια τους. Όμως δεν γέρασα ακόμη κι ούτε άντεξα τόσο για να τα παρατήσω. Εμπρός λοιπόν Γιαννάκο, πάμε πάλι απ’ την αρχή. Παίρνεις το πινέλο και αγωνίζεσαι. Βλέπω ένα σπιτάκι. Βλέπω ένα χέρι πλάι στο δικό σου. Βλέπω λίγο χαμόγελο. Βλέπω μια συγχώρεση. Βλέπω τον ουρανό».

Πως διέπραξε το έγκλημά του

Το έγκλημά του, τον Σεπτέμβριο του 2008 είχε σοκάρει ολόκληρη την κοινωνία αλλά και τους κατοίκους της Φιλοθέης όταν ο Γιάννης Κατσιλάμπρος ομολόγησε ότι έθαψε και τσιμέντωσε το πτώμα της συζύγου του, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι τους, στο πάρκο Πικιώνη στη Φιλοθέη. Ο καθηγητής μουσικής ζήλευε τη μητέρα των παιδιών του Παναγιώτα Μαζαράκη, η οποία ήταν σολίστ με πολλές επιτυχημένες παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Οι καβγάδες τους έντονοι και συχνοί. Στον τελευταίο τους καβγά η Παναγιώτα ζήτησε από τον Κατσιλάμπρο να χωρίσουν καθώς δεν άντεχε τις ομηρικές διαμάχες τους αλλά και τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο σύζυγός της. Τότε εκείνος άρπαξε το σίδερο από τη σιδερώστρα και της χτύπησε το κεφάλι ενώ μια γροθιά στο στήθος ήταν αρκετή για να μείνει αναίσθητη η άτυχη γυναίκα. Στη συνέχεια, τη μετέφερε στη μπανιέρα όπου και την έπνιξε με τα ίδια του τα χέρια, όπως αποδείχτηκε από την ιατροδικαστική έκθεση. Ύστερα τύλιξε το άψυχο σώμα της με ένα λευκό σεντόνι και προσπάθησε να βρει μέρος να τη θάψει. Αρχικά, πέταξε το πτώμα της γυναίκας του σε έναν κάδο σκουπιδιών στην Παιανία για να το εξαφανίσει. Λίγες ώρες αργότερα, φοβούμενος ότι μπορεί να βρεθεί εύκολα, επέστρεψε. Προκειμένου να εξαφανίσει τα ίχνη της, την έθαψε στο πάρκο που πήγαιναν βόλτα τα παιδιά τους και για ταφόπλακα χρησιμοποίησε πέτρες και τσιμέντο. Τις εγκληματικές του πράξεις και το θέατρο που έπαιζε μέχρι να ξεσκεπαστεί η αλήθεια, τις πλήρωσε με μόνο …7 χρόνια στη φυλακή.

«Τσακωθήκαμε για μια ακόμη φορά κι απειλούσε ότι θα με σκοτώσει. Είχε πάρει ένα κουζινομάχαιρο και με κυνηγούσε μέσα στο σπίτι ουρλιάζοντας ότι θα με σκοτώσει. Τότε πήρα από το υπνοδωμάτιο το σίδερο από τη σιδερώστρα και τη χτύπησα στο κεφάλι. Είχε ακόμα τις αισθήσεις της: «Τι έκανες; Θα σε κλείσω για πάντα στη φυλακή», μου είπε. Τότε, πανικοβλήθηκα και τη χτύπησα με γροθιά στο στήθος. Μόλις κατάλαβα,τι είχα κάνει,προσπαθούσα να τη συνεφέρω αλλά ήταν ακίνητη. Η πρώτη σκέψη μου ήταν να αυτοκτονήσω αλλά μετά σκέφτηκα τα παιδιά μας. Πως θα μεγαλώσουν χωρίς τους γονείς τους ; Έπρεπε να ζήσω για να μεγαλώσω τα δυο παιδιά μου. Έτσι,λοιπόν αποφάσισα να εξαφανίσω το πτώμα της. Δεν σκεφτόμουν λογικά. Το μεγάλο μου λάθος ήταν που δεν έφυγα από την αρχή του καβγά μας και να αποφύγω το μοιραίο», είχε πει στους αστυνομικούς.

Πρωτόδικα το δικαστήριο, τον έκρινε ένοχο για ανθρωποκτονία από πρόθεση ενώ βρισκόταν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και δεν του αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό. Η ποινή της ισόβιας κάθειρξης που επέβαλε το δικαστήριο στον Γιάννη Κατσιλάμπρου ήταν παραδειγματική. Ο ιατροδικαστής που εξέτασε το άψυχο σώμα της Παναγιώτας είχε αναφέρει ότι ο θάνατος της γυναίκας δεν προήλθε από τα χτυπήματα στο κεφάλι και τον θώρακα αλλά από πνιγμό.

«Ο κατηγορούμενος είχε αποφασίσει να σκοτώσει την Παναγιώτα εκ των προτέρων. Δεν υπήρξε ο έντονος καβγάς μεταξύ τους, όπως υποστηρίζει ο κατηγορούμενος. Αντιθέτως, έφαγε μαζί της, την άφησε να ξαπλώσει κι όταν εκείνη κοιμήθηκε, την χτύπησε με το σίδερο στο κεφάλι. Βλέποντας ότι ήταν ακόμα ζωντανή, την έσυρε στο μπάνιο και την έπνιξε… ενέργησε με προμελετημένο δόλο και από πρόθεση τόσο κατά τη λήψη της απόφασης να σκοτώσει τη σύζυγό του όσο και κατά την εκτέλεση της πράξης», είχε πει ο εισαγγελέας της έδρας .

Τον Ιούνιο του 2014 το Δευτεροβάθμιο Κακουργιοδικείο αναγνώρισε σε δεύτερο βαθμό το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου του Κατσιλάμπρου «σπάζοντας» την ποινή της ισόβιας κάθειρξης που του είχε επιβληθεί σε πρώτο βαθμό. Επέβαλε στον καθηγητή κάθειρξη 20 ετών και το 2015 ο Γιάννης Κατσιλάμπρος αποφυλακίστηκε έχοντας εκτίσει μόνο 7 χρόνια φυλακή για το έγκλημα της γυναίκας του.

Δεκαπέντε χρόνια μετά το έγκλημα, σύμφωνα με πληροφορίες, τα παιδιά του δεν έχουν καμία επικοινωνία με τον πατέρα τους, με την αδερφή της Παναγιώτας Μαζαράκη να τα έχει αναλάβει. Ο ίδιος συνεχίζει να ασχολείται με τη μουσική γράφοντας τραγούδια που ανεβάζει στο κανάλι που διατηρεί στο διαδίκτυο. Σε αποσπάσματά του στο ημερολόγιό του, το οποίο ξεκίνησε να γράφει όσο ήταν μέσα στη φυλακή αναφέρεται στη μοναξιά του, στον πόνο του μακριά από τα παιδιά του και στη γυναίκα που δολοφόνησε μετανιώνοντας στη συνέχεια για το έγκλημά του. Όπως αναφέρει ο πατέρας του είναι το μοναδικό στήριγμά του από την αρχή μέχρι και σήμερα.