Δημήτρης Λιγνάδης: Η “θαμμένη” δικογραφία – ντοκουμέντο του 1984

Στις 3 Οκτωβρίου 1984 ένας 14χρονος μαθητής (ο ∆.Π.) πηγαίνει, τρέχοντας, σπίτι του και καταγγέλλει στη μητέρα του ότι του επιτέθηκε σεξουαλικά ένας μεγαλύτερος άνδρας, ηλικίας 20 ετών. Λίγη ώρα αργότερα μάνα και γιος βρίσκονται στο Αστυνομικό Τμήμα στρεφόμενοι, μέσω έγκλησης, κατά ενός 20χρονου φοιτητή φιλολογίας, σπουδαστή της ∆ραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Λίγη ώρα αργότερα ο φερόμενος ως θύτης συλλαμβάνεται. Πρόκειται για τον ∆ημήτρη Λιγνάδη!  Τρία χρόνια μετά και συγκεκριμένα στις 24
Σεπτεμβρίου 1987 η υπόθεση φτάνει στο ακροατήριο…

Του Στάθη Μπαλτά

Στο εδώλιο κάθεται ο 23χρονος, τότε, ∆ημήτρης Λιγνάδης, ο οποίος κατηγορείται για το αδίκημα της αποπλάνησης παιδιού. Ενώπιον των τακτικών δικαστών προσέρχεται η μητέρα του ανήλικου η οποία δηλώνει ότι ανακαλεί την έγκληση! Το δικαστήριο, τηρώντας τον νόμο, παύει οριστικά τη δίωξη. Ο νεαρός Λιγνάδης αφήνεται ελεύθερος, με λευκό ποινικό μητρώο. Τα επόμενα χρόνια η επαγγελματική του ανέλιξη και η σταδιοδρομία είναι ραγδαία. Σήμερα, 37 χρονια μετά το μακρινό 1984, ο προφυλακισμένος, πλέον, πρώην καλλιτεχνικός
∆ιευθυντής του Εθνικού Θεάτρου βρίσκεται αντιμέτωπος και πάλι με τον «εφιάλτη» καταγγελιών όχι για αποπλάνηση αλλά για βιασμό ανηλίκων.

Επιβράβευση

Ο… ξεχασμένος φάκελος του 1984 επανήλθε στην επικαιρότητα μέσω της έρευνας των αστυνομικών συντακτών και όχι των θεσμικών οργάνων της Πολιτείας οι οποίοι είχαν φροντίσει να επιβραβεύσουν τον κ. Λιγνάδη τοποθετώντας τον ως επικεφαλής του Εθνικού
θεάτρου. Ίσως αυτό οφείλεται και στην αδράνεια της ∆ικαιοσύνης. Γιατί μπορεί η υπόθεση, 37 χρόνια πριν, να έκλεισε στο ακροατήριο αλλά δικαστές και εισαγγελείς όφειλαν να διαβάσουν (καθώς επρόκειτο για σεξουαλικού τύπου αδίκημα) πίσω από τις γραμμές. Για ποιο λόγο μια μάνα η οποία με διαδοχικές καταθέσεις, στο πλαίσιο της προανάκρισης και της ανάκρισης, κατακεραύνωνε τον νεαρό, τότε, Λιγνάδη ανακάλεσε την έγκληση όταν έφτασε η ώρα της δίκης; Τι κρυβόταν από πίσω; Πιέστηκε; Συμβιβάστηκε; Η απλά μετάνιωσε για τη…
«σκευωρία» την οποία ενδεχομένως έστησε εκείνη και ο γιος της θέλοντας να πλήξουν (για δικούς τους λόγους) τον -άγνωστο τότε- σπουδαστή;

Η συγκεκριμένη υπόθεση η οποία μάλιστα μνημονεύθηκε και από το βούλευμα (υπ’ αριθ. 652/2021) του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών στο οποίο γίνεται λόγος ότι ο Λιγνάδης «επί σειρά ετών, τουλάχιστον από το 1984, οπότε χρονολογείται σήμανσή του για αδίκημα σχετιζόμενο με τη γενετήσια ελευθερία σε βάρος ανηλίκου και έως το έτος 2015», δεν έχει ποινική αλλά ιστορική σημασία. Και αποδεικνύεται ιδιαίτερα διδακτική σε ό,τι αφορά τους τρόπους που φέρονται να χρησιμοποιούσε ο ηθοποιός προκειμένου να «αλιεύσει» τα φερόμενα ως θύματά του και να ικανοποιήσει τις γενετήσιες επιθυμίες του, αλλά και τον τρόπο που αντιμετώπιζε, τότε και τώρα, τις σοβαρές κατηγορίες. Με πλήρη άρνηση και τον
ισχυρισμό περί ασύστολων ψευδών από μέρους του μηνυτή, φτάνοντας στο σημείο (για το περιστατικό του 1984) να ισχυρισθεί ότι το φερόμενο ως θύμα μπέρδεψε τα φανταστικά περιστατικά με τα πραγματικά!

Η γνωριμία

Βάσει όσων είπε στους αστυνομικούς, ανήμερα του συμβάντος, ο 14χρονος τότε νεαρός γνωρίστηκε με τον Λιγνάδη στην πλατεία Αμερικής εκεί όπου παρακολουθούσε τους φίλους του που έπαιζαν μπάλα. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι τότε τον πλησίασε ένα άγνωστο παιδί, ηλικίας περίπου 20 ετών, που το είχε ξαναδεί και άλλες φορές. Ο φερόμενος ως θύτης του ανέφερε ότι ασχολείται με το ποδόσφαιρο και ότι εάν θέλει, μπορεί να μεσολαβήσει για να τον γράψει σε ομάδα ποδοσφαίρου. Κατόπιν φέρεται να του πρότεινε να πάει σπίτι του να τον γράψει. Το φερόμενο ως θύμα επισημαίνει ότι μαζί με τον 20χρονο Λιγνάδη πήγαν σε ένα σπίτι στην οδό Λευκωσίας. Εκεί, λοιπόν, στο διαμέρισμα ισχυρίζεται ότι του έγραψε τα στοιχεία σε ένα απλό χαρτί και του είπε ότι σπουδάζει ιατρός, ότι στη συνέχεια του ζήτησε να σηκώσει την μπλούζα και να του μετρήσει το στήθος αλλά και να βγάλει το παντελόνι.

«Είχα βγάλει και το σλιπάκι κατόπιν υποδείξεως. Μέχρι τότε πίστευα ότι ήταν απαραίτητα όλα αυτά για να γραφτώ σε μια ομάδα. Στη συνέχεια μου είπε να ξαπλώσω ανάσκελα στο κρεβάτι, όπως ήμουν γυμνός. Το παντελόνι και το σορτς το είχα κατεβάσει ως το τέλος των ποδιών μου, ενώ φορούσα τα παπούτσια μου. Όταν ξάπλωσα, έσβησε το φως και μου είπε να κλείσω τα μάτια. Ύστερα άρχισε να μου γλείφει το πέος μου με τα χείλη του. Για 10 λεπτά περίπου, έκανε όπως λένε, πιπίλα. Μετά μου είπε να καθίσω μπρούμυτα και να κάτσω στα γόνατα. Του είπα ότι πέρασε η ώρα και έπρεπε να φύγω».

Μάλιστα, ο 14χρονος φέρεται να ισχυρίσθηκε ότι ο ∆ημήτρης Λιγνάδης δεν είχε αντίρρηση στο να φύγει. Σε άλλες καταθέσεις του όμως, μετέπειτα, επεσήμανε ότι δεν αντέδρασε κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επίθεσης επειδή φοβήθηκε μη τον χτυπήσει ή τον σκοτώσει.

Η μητέρα

Την ίδια ημέρα η μητέρα του 14χρονου, Α.Π., περιέγραψε στις Αρχές ότι ο γιος της είχε έρθει ταραγμένος στο σπίτι, μετά το περιστατικό με τον Λιγνάδη. Όταν τη ρώτησε φοβισμένος αν είναι κακό «αν ένας άνδρας πάρει το πουλί του άλλου στο στόμα» η μητέρα του ζήτησε να πει καθαρά τι συνέβη. Προφανώς, η εξήγηση του νεαρού ότι συζητούσε το θέμα με τα παιδιά στην πλατεία δεν την είχε πείσει. Ο ∆.Π. εξιστόρησε το πώς ένας 20χρονος φοιτητής τον πλησίασε στην Πλατεία Αμερικής και με τον ισχυρισμό ότι μπορεί να τον γράψει σε ποδοσφαιρική ομάδα, προέβη σε ασελγείς πράξεις εις βάρος του.  Αμέσως εκείνη ειδοποίησε την Αστυνομία και πήγαν στο επίμαχο διαμέρισμα στο αδιέξοδο της οδού Λευκωσίας. Από την έρευνα της «Μ» προκύπτει ότι στο σημείο βρήκαν τον Τάσο Λιγνάδη, πατέρα του ηθοποιού, καθώς το δωμάτιο με το γραφείο και το κρεβάτι αποδείχθηκε ότι άνηκε σε εκείνον!

«Κατά φαντασίαν» ασέλγεια

Βάσει των στοιχείων που κατόρθωσε να συγκεντρώσει η εφημερίδα, ο ∆ημήτρης Λιγνάδης συνελήφθη λίγη ώρα αργότερα. Στην πρώτη του κατάθεσή ενώπιον των αστυνομικών αρνήθηκε την κατηγορία. Υποστήριξε ότι η εξιστόρηση του 14χρονου ήταν απολύτως ψευδής και φανταστική, ενώ επιχείρησε να δικαιολογήσει το γεγονός ότι τον πήγε στο σπίτι του πατέρα του επειδή ήθελε να κάνει την… ανάγκη του!

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, πήγε στην Πλατεία Αμερικής και κάθισε 15 λεπτά περίπου σε ένα πεζούλι που περικλείει την πλατεία, όπως συνήθιζε να κάνει, διότι έμενε κοντά. «Στην πλατεία έπαιζαν μπάλα παιδιά μικρής ηλικίας.  Παρακολούθησα το παιχνίδι με τα δύο παιδιά που κάθονταν πιο πέρα και σχολιάζαμε. Επειδή έπαιζα μπάλα από μικρός και είχαμε τότε συγκροτήσει ομάδα σκέφτηκα από καιρό να συγκροτήσω μια ομάδα από μικρά παιδιά όπως τότε, να τους προπονώ».

Έτσι ανέφερε ότι πρότεινε σε ένα παιδί (σ.σ. το φερόμενο ως θύμα) να παίξει μπάλα στην ομάδα που σκέφτηκε να συγκροτήσει. «Μου απάντησε ναι και μου είπε ότι δεν ξέρει καλή μπάλα. Συμφώνησε.  Έπειτα του είπα αν θέλει μπορώ να τον γράψω και τώρα. Με ρώτησε που μένω και μου είπε πάμε να με γράψεις. Τον ρώτησα αν έχει περιορισμό για να παίξει μπάλα και μου είπε καθόλου. Πήγαμε στη Λευκωσίας 4 στο γραφείο του πατέρα μου, την 13:10 ώρα. Του είπα ότι θα πάω στην τουαλέτα για σωματική ανάγκη και μου είπε εντάξει και ότι στις 13:15 ώρα θα πρέπει να είναι σπίτι του. Μετά από 3- 4 λεπτά βγήκα από την τουαλέτα και έγραψα τα στοιχεία του.  Τον ρώτησα για τα κιλά του, του μέτρησα τη στηθική περίμετρο και του πήρα σφυγμούς με το χρονόμετρό μου, όπως ήξερα πως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, γιατί είμαι αθλητής. Κατόπιν του είπα ότι σε 2-3 μέρες θα του δώσω μια καρτέλα την οποία θα την είχε και που θα έφτιαχνα ο ίδιος. Του είπα ότι σπουδάζω στη δραματική σχολή και στο Πανεπιστήμιο και όχι γιατρός. Ούτε τα κάτω ρούχα του είπα να κατεβάσει ούτε έσβησα το φως ούτε του είπα να κλείσει τα μάτια του ούτε και προέβην σε αυτές τις ασελγείς πράξεις που αναφέρει», κατέληξε.

Παράλληλα, για να ενισχύσει την αθωότητά του, είπε πως είναι «απολύτως φυσιολογικό άτομο» και ότι συναναστρέφεται με πολλές κοπέλες.  Όταν ρωτήθηκε από τους αστυνομικούς γιατί πήγε τον ανήλικο στο γραφείο του πατέρα του και δεν τον έγραψε στην ομάδα επι τόπου, στην Πλατεία Αμερικής, ο Λιγνάδης απάντησε ότι πιεζόταν από σωματική ανάγκη και έπρεπε να πάει εκεί, ενώ πρόσθεσε ότι στο σημείο βρίσκονταν και η μεζούρα, το χρονόμετρο και τα χαρτιά για την εγγραφή. Για το γεγονός ότι δεν πρότεινε σε κάποιο από τα άλλα παιδιά που βρίσκονταν στην πλατεία εξήγησε ότι ο ∆.Π. ήταν πιο κοντά, οπότε
ήταν πιο εύκολο να τον προσεγγίσει, ενώ τα παιδιά που έπαιζαν μπάλα ήταν ηλικίας 10 με 11 χρονών…

Τάσος Λιγνάδης

Από τη δημοσιογραφική έρευνα της «Μ», αλλά και βάσει στοιχείων που συνεισέφεραν πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου προκύπτει ότι στη δικαστική περιπέτεια του ∆ημήτρη Λιγνάδη, ενεπλάκη και ο πατέρας του Τάσος, ο οποίος υπεραμύνθηκε της αθωότητας του γιου του.

Σε κατάθεσή του φέρεται να διαβεβαίωσε ότι η συμπεριφορά τού 20χρονου τότε φοιτητή ήταν και είναι υποδειγματική, καθώς κατάφερνε να σπουδάζει με υποτροφία στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, την οποία διεύθυνε ο ίδιος, ενώ το ίδιο διάστημα σπούδαζε και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο. Επίσης, επεσήμανε ότι ο ∆ημήτρης Λιγνάδης διατηρούσε σχέσεις μόνο με κορίτσια. Αναφέρθηκε, δε, συγκεκριμένα στον «σοβαρό δεσμό» του γιου του με συμμαθήτριά του.

Ερωτώμενος για το τι ακριβώς συνέβη την ημέρα του συμβάντος, ο Τάσος Λιγνάδης είπε ότι γύρω στις 13:00 ανέβηκε από το γραφείο του στη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στο πάνω πάτωμα για να πάρει μερικά βιβλία και έλειψε μόλις 20 λεπτά. Αν και ανέφερε ότι ο γιος του τότε βγήκε για λίγο έξω, ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν δυνατόν να συνέβη ασέλγεια εν αγνοία του στον δικό του χώρο και μάλιστα μέσα σε τόσο διάστημα. Μάλιστα, επικαλέστηκε ένα βιβλίο που είχε γράψει σχετικά με την εγκληματικότητα των ανηλίκων, για να διατυπώσει τη θέση ότι ο14χρονος έπασχε από ένα γνωστό σύνδρομο μετατροπής του φανταστικού σε
πραγματικό γεγονός!

Όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί

Πηγή: dikastikoreportaz.gr

Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.